Küçükkaya, BurcuSüt, Hatice KahyaoğluÖz, SevcanSarıkaya, Nihan Altan2024-06-122024-06-1220201309-470X1309-5994https://doi.org/10.31067/0.2020.246https://search.trdizin.gov.tr/yayin/detay/376250https://hdl.handle.net/20.500.14551/13164Amaç: Çalışmamızda, gebelik döneminde çiftler arası uyum ve prenatal bağlanma arasındaki ilişkiyi incelemek amaçlanmıştır.Hastalar ve Yöntemler: Kesitsel tipteki bu çalışma Ocak-Mart 2018 tarihleri arasında bir üniversite hastanesinin kadın hastalıkları-doğum polikliniğine başvuran n=195 gebe üzerinde yürütülmüştür. Araştırma verileri, “Anket Formu’’, “Çiftler UyumÖlçeği (ÇUÖ)” ve “Prenatal Bağlanma Envanteri (PBE)’’ kullanılarak toplanmıştır.Bulgular: Gebelerin yaş ortalaması 29.5±6.3, eşlerinin yaş ortalaması 32.2±7.2’tür. Gebelerin %71,1’inin tanışarak evlendiği ve evlilik süresi ortalamalarının 7.1±6.4 olduğu bulunmuştur. Gebelerin %49,2’sinin 3. trimesterde olduğu, %71,6’sınınplanlı gebelik yaşadığı belirlenmiştir. Gebelik sürecinde, gebelerin %83,8’inin duygusal destek aldığı, %77,7’sinin eşten ve%74,1’nin aileden duygusal destek aldığı saptanmıştır.Gebelerin ÇUÖ puan ortalamasının 91,7±32,3, PBE puan ortalamasının ise 64,9±21,2 olduğu saptanırken, ölçekler arasındapozitif yönde anlamlı bir ilişki olduğu bulunmuştur (p<0,001). Tanışarak evlenen, planlı gebelik yaşayan, duygusal ya dafiziksel yönden destek alanların ÇUÖ ve PBE puan ortalamaları arasında pozitif yönde anlamlı ilişki olduğu belirlenmiştir(p<0,001).Sonuç: Gebelerin çift uyumu arttıkça prenatal bağlanma da artmaktadır. Tanışarak evlenen, planlı gebelik yaşayan, duygusalya da fiziksel yönden destek alan gebelerin çift uyumu ve prenatal bağlanması daha yüksektir.tr10.31067/0.2020.246info:eu-repo/semantics/openAccessArticle111102110376250