Bozatlı, LeylaUğurtay, CansuGüneydaş, BurcuGörker, Işık2024-06-122024-06-1220221300-26942587-0351https://doi.org/10.5505/vtd.2022.98975https://search.trdizin.gov.tr/yayin/detay/1122552https://hdl.handle.net/20.500.14551/13577Amaç: Enürezis tanılı olguların başvuru yakınmaları, enürezis tipi, e ş tanıları, aile öyküsü, önerilen tedavi yöntemleri ile ilgili bilgilerin saptanması amaçlandı. Yöntem: Ocak 2014 – Ocak 2019 tarihleri arasında poliklini ğimize başvuran ve enürezis tanısı konan 86 olgu değerlendirmeye alındı. Bulgular: Çalışmaya dahil edilen 86 hastanın 34’ü (%39.5) k ız, 52’si (%60.5) erkekti. Enürezis tanısı alan olguların 52’sine (%60.5) primer enürezis, 34’üne (%39.5) sekonder enürezis tanısı konmuştur. Değerlendirme sonrasında olguların 64’üne (%74.4) sadece enürezis, 6’s ına (%7) enürezis ve enkoprezis tanıları konmuştur. Enürezis ve enkoprezis dışında en sık konan psikiyatrik tan ının Dikkat Eksikli ği Hiperaktivite Bozukluğu tanısının olduğu görülmüştür. Olguların 69’una (%81.2) “davranışçı öneriler” başlığı altında takvim tutma (güneş-bulut), sıvı kısıtlaması, uyku hijyen kuralları anlatılmış olup psikoeğitim verilmiştir, 13 olguya (%15.3) davranışçı önerilere ek olarak medikal tedavi başlanmıştır. Olguların 18’inin (%20.9) ailesinde enürezis öyküsünün olduğu saptanmıştır. Sonuç: Olgularımızın literatür ile uyumlu olacak şekilde erkek ağırlıklı olduğu, komorbidite oranının yüksek oldu ğu bulunmuştur. Poliklinik takip oranları, tedaviye uyum ve tedavi oranlarının da dü şük oldu ğu saptanm ıştır. Enürezisin benlik saygısını olumsuz etkileyen, sekonder psikolojik problemlere neden olabilen bir bozukluk olması nedeniyle erken tan ı ve etiyolojik faktöre uygun tedavi algoritmalarının uygulanması önem taşımaktadır.tr10.5505/vtd.2022.98975info:eu-repo/semantics/openAccessArticle29113181122552