Sarısaltık, HüseyinAkıncı, OrhanGürbüz, Hakan2024-06-122024-06-1220001017-995Xhttps://search.trdizin.gov.tr/yayin/detay/9912https://hdl.handle.net/20.500.14551/15773Amaç: Bubakromial sıkışma sendromu görülen hastalarda tanısal yöntemlerin evrelendirmeye katkısı araştırıldı. Çalışma planı: Omuz ağrısı ve hareket kısıtlılığı nedeniyle başvuran evre 2 ve evre 3 subakromial sıkışma sendromu tanısı konan 39 olguda (24 kadın, 15 erkek; yaş ort. 54; dağılım 36-72) tanısal yöntemlerin evrelendirmeye katkısı araştırıldı. Evrelendirmede direkt grafi, ultrasonografi (US) ve artrografi gibi görüntüleme yöntemleri kullanıldı. On yedi olguda (%43.6) tanısal yöntemlerle elde edilen bulgular, ameliyat sırasında saptanan bulgularla karşılaştırıldı. Ameliyat endikasyonu olmayan ve ameliyat edilemeyen olgularda ise karşılaştırma artrografi ile yapıldı.Sonuçlar: Artrografinin duyarlılık ve negatif tahmin gücü %100, yalancı negatifliği %0.0 bulundu. Buna karşın, US duyarlılığı %83, negatif tahmin gücü %66 idi; yalancı negatifliğinin ise %33 gibi oldukça yüksek bir oranda olduğu gözlendi. Artrografi ile tam yırtık tanısı konulan ancak ameliyat edilemeyen olguların US bulguları artrografi ile karşılaştırıldığında US duyarlılığının %63’e düştüğü görüldü. Çıkarımlar: Döndürücü manşetin tam yırtıklarında artrografinin tanısal değerinin US’den üstün olduğu görüldü.trinfo:eu-repo/semantics/openAccessArticle3454754799912