Zihinsel yetersizliği olan yetişkinlere dinamik germe egzersizlerinin öğretiminde ipucunun giderek azaltılmasıyla öğretim sürecinin etkililiği
Küçük Resim Yok
Tarih
2016
Yazarlar
Dergi Başlığı
Dergi ISSN
Cilt Başlığı
Yayıncı
Trakya Üniversitesi
Erişim Hakkı
info:eu-repo/semantics/openAccess
Özet
Bu araştırmada, tek-denekli araştırma modellerinden beceriler arası çoklu başlama modeli kullanılarak zihinsel yetersizliğe sahip yetişkin bireylere dinamik germe egzersizlerinin öğretiminde ipucunun giderek azaltılmasıyla öğretim sürecinin etkililiği araştırılmıştır. Ayrıca bu çalışmada; ortam, zaman ve kişi arasında genelleme etkisi ve uygulama tamamlandıktan sonra iki haftalık süre sonunda ve izleme etkisi incelenmiştir. Araştırmaya Trakya Üniversitesi Armağan Dönertaş Eğitim ve Rehabilitasyon Merkezine devam etmekte olan 34-37 yaşları arasında dört zihinsel yetersizliğe sahip öğrenci katılmıştır. İpucunun giderek azaltılmasıyla öğretiminin dinamik germe egzersizlerini öğretimindeki etkililiğini incelemek üzere başlama düzeyi, yoklama, öğretim, izleme ve genelleme oturumları düzenlenmiştir. Oturumların hepsi bire bir öğretim düzenlemesiyle gerçekleştirilmiştir. Öğretim sırasında ipuçları model olma, sözel ipucu ve becerinin bağımsız olarak gerçekleştirilmesi biçiminde kullanılmıştır. Araştırmada veri toplamak için; başlama düzeyi, yoklama, öğretim, izleme, genelleme oturumlarının veri toplama formu ve ipucunun giderek azaltılmasıyla öğretim uygulama güvenirliği formu kullanılmıştır. İpucunun giderek azaltılmasıyla öğretim sürecinin etkililiğini, kalıcılığını ve genellemesini belirlemek amacıyla tek-denekli araştırma yöntemlerinde sıklıkla kullanılan grafik analiz tekniğinden yararlanılmıştır. Bu araştırmanın sonucunda dinamik germe egzersizlerinin sonunda ön test ve son test ölçümlerinin nesnel olarak değerlendirilmesi sonucunda esneklik ve denge miktarında artış olduğu gözlemlenmiştir. Araştırmada öğretmen ve ebeveynlerle yapılan görüşmelerden elde edilen sonuçlar, ipucunun giderek azaltılmasıyla öğretim yöntemine yönelik öğretmen ve ebeveynlerin görüşlerinin olumlu yönde olduğunu göstermiştir. Araştırmanın sonuçlarında, ipucunun giderek azaltılmasıyla öğretim yöntemi yetişkin zihinsel yetersizliğe sahip bireylerde dinamik germe egzersizlerinin öğretiminde etkili olduğu gözlemlenmiştir.
In this study, multiple baseline design across behaviours, which is a type of single-subject design, was used to evaluate the effectiveness of the most to least prompting on teaching dynamic stretching exercises in adults with mental deficiency. In addition, in this study generalization effects across settings, time, and individual, as well as the maintenance effects were examined two weeks after the completion of the training. Four students for adult with mental deficiency aged between 34-37 who enrolled to Trakya University Armağan Donertas Training and Rehabilitation Center participated in this study. Baseline level, probe, instruction, maintenance and generalization sessions were conducted to investigate the effectiveness of the most to least prompting on teaching dynamic stretching exercises for adult with mental deficiency. All of the sessions were conducted individually. Clues was used modelling, verbal clue and no-help during instruction. In the study, baseline level, probe, instruction, maintenance, and generalization sessions data collection form, most to least prompting instruction procedural reliability form were used to collect the data. Graphical analysis, which as a widely used technique employed in single subject designs, was used to determine the effectiveness, permanence, generalization of most to least prompting procedure. The results of the study showed that at the end of dynamıc stretching exercises increased flexibility and balance determined by objective pre-test and post-test was observed. Findings obtained from the interviews with parents and teacher revealed that they had positive opinion towards instruction with most to least prompting procedure. The results of the study revealed that most to least prompting procedure was effective on teaching dynamıc stretching exercises for adult with mental deficiency.
In this study, multiple baseline design across behaviours, which is a type of single-subject design, was used to evaluate the effectiveness of the most to least prompting on teaching dynamic stretching exercises in adults with mental deficiency. In addition, in this study generalization effects across settings, time, and individual, as well as the maintenance effects were examined two weeks after the completion of the training. Four students for adult with mental deficiency aged between 34-37 who enrolled to Trakya University Armağan Donertas Training and Rehabilitation Center participated in this study. Baseline level, probe, instruction, maintenance and generalization sessions were conducted to investigate the effectiveness of the most to least prompting on teaching dynamic stretching exercises for adult with mental deficiency. All of the sessions were conducted individually. Clues was used modelling, verbal clue and no-help during instruction. In the study, baseline level, probe, instruction, maintenance, and generalization sessions data collection form, most to least prompting instruction procedural reliability form were used to collect the data. Graphical analysis, which as a widely used technique employed in single subject designs, was used to determine the effectiveness, permanence, generalization of most to least prompting procedure. The results of the study showed that at the end of dynamıc stretching exercises increased flexibility and balance determined by objective pre-test and post-test was observed. Findings obtained from the interviews with parents and teacher revealed that they had positive opinion towards instruction with most to least prompting procedure. The results of the study revealed that most to least prompting procedure was effective on teaching dynamıc stretching exercises for adult with mental deficiency.
Açıklama
Yüksek Lisans
Anahtar Kelimeler
Eğitim ve Öğretim, Education and Training
