Zihinsel yetersizliği olan bireylerin ebeveylerinin çoçuklarının eğitimleri konusundaki görüşleri
Yükleniyor...
Dosyalar
Tarih
2019
Yazarlar
Dergi Başlığı
Dergi ISSN
Cilt Başlığı
Yayıncı
Trakya Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü
Erişim Hakkı
info:eu-repo/semantics/openAccess
Özet
Bu araştırmada, zihinsel yetersizlik tanısı almış çocuğa sahip ebeveynlerin çocuklarının eğitim süreçleri konusundaki görüşleri incelenmiştir. Ebeveynlerin zihinsel engelli çocuklarının doğumundan günümüze kadar olan ve sonrasındaki eğitim süreci içindeki çeşitli durumlar tespit edilmiştir. Araştırmanın katılımcılarını, İstanbul ilindeki bir özel eğitim-rehabilitasyon merkezinde eğitim görmekte olan zihinsel engelli otuz iki öğrencinin ebeveynleri oluşturmaktadır. Araştırma, nitel boyutlu çalışma desenlerinden, durum çalışması deseni ile yürütülmüştür. Araştırmanın verileri; iki bölümden oluşan görüşme soruları ve görüşme sırasında yapılan ses kayıtları ile toplanmıştır. Ebeveynlerin çocuklarına konulan tanılar ile ilgili farkındalıkları, çocuklarının engel durumlarıyla ilgili yaşam deneyimleri, özel eğitim ve rehabilitasyon merkezinden beklentileri gibi durumları ortaya çıkarmaya yönelik sorular sorulmuştur. Veriler; nitel verilerin çözümlenmesinde kullanılan betimsel analiz ve içerik analiz teknikleriyle çözümlenmiştir. Çalışma sonunda elde edilen sonuç, temalar içerisinde düzenlenip, aktarılmıştır. Araştırmanın bulgularına göre, ebeveynlerin çoğunluğu çocuklarındaki farklılığı çocuklarının konuşmalarında, yürümelerinde gecikme olduktan sonra fark ettiği; çocuklarına 4-6 yaş aralığında zihin engelli teşhisi konulduğu, tanı konulmadan önce bu konuda ebeveynlerinin bilgilerinin olmadığı; rehabilitasyon merkezinde çocuklarının eğitiminde kullanılan destek eğitim programını ve Bireyselleştirilmiş Eğitim Programını bilmediği; çocuklarının eğitimi için yeterli zaman ayırmadığı; ebeveynlerin tamamının BEP’e uygun çalışma yapmadığı; zihin engelli bireylerin bakımında genellikle annelerin sorumlu olduğu; ailelerinde kendilerinden başka destek olan kişilerin olmadığı; zihin engelli bir bireyin ebeveyni olmanın en çok sabır gerektirdiği; çocuklarının zihin engelli tanısından dolayı kendilerini suçlu hissettiği; ebeveynlerin büyük çoğunluğunun gelecekte çocuklarını nelerin beklediğine dair korkularının olduğu; zihinsel engellilik konusunda toplumun bilinçli olmadığı; zihinsel engelli bireylerin toplumumuzda dışlandığı; ebeveynlerin neredeyse tamamının çocuklarının rehabilitasyon merkezlerinden aldığı bireysel ve grup eğitiminin süresinin yeterli olmadığı gibi sonuçlara ulaşılmıştır.
This research investigated the opinions of parents whose children diagnosed with mental deficiency. The various situations determined depending on mentally disabled children of parents since their birth and after in training process. The participants of this investigation are parents of thirtytwo mentally disabled children from a special education and rehabilitation center in Istanbul. The research has been carried out with case study design of qualitative dimension study design. The Data of this research gathered with two parts of questions which were one on one and additionally, the recordings of them. The questions are concerned the awareness of parents related to their diagnosed children, the life experiences of parents regarding to their disabled children, the revealing of the expectations of parents from the special education and rehabilitation center. These data; which is used for analyzation of qualitative research analysed with descriptive analysis and content analyse methods. The result which obtained after this process, organized and transferred in themes. According to the obtained results from this research; most of the parents noticed the differences on their children after difficulties in walking and speaking; the diagnosing process on their children's mental disabilities are noticed between 4 and 6 years old, before diagnosing process on mental disabilities the parents were lack of knowledge about this subject, unknowing of the support training program and the individual training program based on children's education in Rehabilitation Center, having lack of time for their children's education, not educating with BEP (Individual Training Program) requirements, being the responsible person on taking care of mentally disabled persons as mothers, being alone in the family without any supporter, feeling guilty because of children's mental disability, how patience it is needed as being responsible for a mentally disabled person as a parent, as being a great number of parents being scared of future expectations regarding to their mentally disabled children, being lack of public consciousness about mental disability, as a mentally disabled person being exlcluded from society, according to the results, deficiency of studying period and less private lessons, thus, most of the parents are taking their children from rehabilitation centers.
This research investigated the opinions of parents whose children diagnosed with mental deficiency. The various situations determined depending on mentally disabled children of parents since their birth and after in training process. The participants of this investigation are parents of thirtytwo mentally disabled children from a special education and rehabilitation center in Istanbul. The research has been carried out with case study design of qualitative dimension study design. The Data of this research gathered with two parts of questions which were one on one and additionally, the recordings of them. The questions are concerned the awareness of parents related to their diagnosed children, the life experiences of parents regarding to their disabled children, the revealing of the expectations of parents from the special education and rehabilitation center. These data; which is used for analyzation of qualitative research analysed with descriptive analysis and content analyse methods. The result which obtained after this process, organized and transferred in themes. According to the obtained results from this research; most of the parents noticed the differences on their children after difficulties in walking and speaking; the diagnosing process on their children's mental disabilities are noticed between 4 and 6 years old, before diagnosing process on mental disabilities the parents were lack of knowledge about this subject, unknowing of the support training program and the individual training program based on children's education in Rehabilitation Center, having lack of time for their children's education, not educating with BEP (Individual Training Program) requirements, being the responsible person on taking care of mentally disabled persons as mothers, being alone in the family without any supporter, feeling guilty because of children's mental disability, how patience it is needed as being responsible for a mentally disabled person as a parent, as being a great number of parents being scared of future expectations regarding to their mentally disabled children, being lack of public consciousness about mental disability, as a mentally disabled person being exlcluded from society, according to the results, deficiency of studying period and less private lessons, thus, most of the parents are taking their children from rehabilitation centers.
Açıklama
Anahtar Kelimeler
Zihinsel Yetersizlik, Zihinsel Engelli Birey, Özel Eğitim, Engelli Birey Ailesi, Mental Disability, Mentally Retarded Person, Special Education, Family Of Disabled Person.
