Eklem içi radius distal uç kırıklarının eksternal fiksatör ile tedavisinde interfragmanter perkutanöz Kirschner teli uygulanan ve uygulanmayan hastaların klinik karşılaştırılması
Yükleniyor...
Dosyalar
Tarih
2008
Yazarlar
Dergi Başlığı
Dergi ISSN
Cilt Başlığı
Yayıncı
Erişim Hakkı
info:eu-repo/semantics/openAccess
Özet
Eklem içi radius distal uç kırıklarının ortalama %20'si instabil kırıklardır ve cerrahi tedavi gerektirir. Bu çalışmanın amacı; tedavisinde eksternal fiksatör tercih edilen kırıklarda Kirschner teli uygulamasının kırık stabilitesine etkisi karşılaştırıldı. Retrospektif olarak yapılan bu çalışmada eklem içi radius distal uç kırıklı 61 hastanın 64 el bileği incelendi. İki grup karşılaştırıldı. Grup 1'de 39 hasta tek başına eksternal fiksatör ile, Grup 2'de 25 hasta eksternal fiksatör ve Kirschner teli ile tedavi edildi. Kırık bölgesine uygulanan Kirschner telinin radial uzunluk, radial inklinasyon, palmar tilt ve eklem içi basamaklaşma gibi radyolojik parametrelere olan etkisi ameliyat öncesi, hemen ameliyat sonrası ve uzun dönem takiplerinde (>6 ay) karşılaştırıldı. Grup 1 ve Grup 2 arasında radial uzunluk (p=0,050), palmar tilt (p=0,571) ve eklem içi basamaklaşma (p=0,063) açısından istatistiksel anlamlı fark saptanmadı. Uzun dönem takiplerde (>6 ay) Grup 2'nin radial inklinasyon değerlerinde istatistiksel olarak diğer gruba göre anlamlı fark saptandı (p=0,035). Bu bulgularla; tek başına eksternal fiksatörün özellikle radial uzunluğun, palmar tiltin ve eklem içi basamaklaşmanın sağlanmasında yeterli olduğu ancak sağlanan radial inklinasyonun sürdürülmesinde yeterli olmadığı gösterildi. Bununla birlikte eksternal fiksatör ile birlikte Kirschner teli uygulamasında radial inklinasyon sağlanmıştır. Sonuç olarak; kırık redüksiyonunu takiben radial inklinasyon normal limitlerinde (13°-30°) bulunmadığında, radial inklinasyonun sağlanmasında eksternal fiksatör ile tespitten önce kırık bölgesine Kirschner teli uygulamasını önermekteyiz.
Twenty percent of intraarticular distal radius fractures are unstable fractures. Most of these unstable fractures require surgery. The aim of this study was to compare the fracture stability using external fixators, with and without interfragmental Kirschner wire augmentation. In this retrospective study, 61 patients with 64 intraarticular distal radius fractures were included. Two groups were compared. 39 patients in group 1 treated with external fixator alone and 25 patients in group 2 treated with external fixator and Kirschner wire. The effect of interfragmental Kirschner wire augmentation was evaluated based on the following radiographic parameters; radial length, radial inclination, palmar tilt and articular step before operation, immediately after operation and more than six months after operation. There is no significant difference between Group 1 and Group 2 in terms of the radial length (p=0,050), palmar tilt (p=0,571) and articular step (p=0,063). During more than six months of follow up, only radial inclination angle was found better in group 2 statistically (p=0,035). These findings show, external fixator alone was sufficient for the restoration of radial length, palmar tilt and articular step, but not sufficient to maintain the radial inclination. However, the external fixator with Kirschner wire augmentation maintained the radial inclination. As a conclusion, if the radial inclination is not found in their limits (13°-30°) after the fracture reduction, we suggest that it may be good idea to augment the fracture site with a Kirschner wire to maintain the radial inclination before the application of external fixators.
Twenty percent of intraarticular distal radius fractures are unstable fractures. Most of these unstable fractures require surgery. The aim of this study was to compare the fracture stability using external fixators, with and without interfragmental Kirschner wire augmentation. In this retrospective study, 61 patients with 64 intraarticular distal radius fractures were included. Two groups were compared. 39 patients in group 1 treated with external fixator alone and 25 patients in group 2 treated with external fixator and Kirschner wire. The effect of interfragmental Kirschner wire augmentation was evaluated based on the following radiographic parameters; radial length, radial inclination, palmar tilt and articular step before operation, immediately after operation and more than six months after operation. There is no significant difference between Group 1 and Group 2 in terms of the radial length (p=0,050), palmar tilt (p=0,571) and articular step (p=0,063). During more than six months of follow up, only radial inclination angle was found better in group 2 statistically (p=0,035). These findings show, external fixator alone was sufficient for the restoration of radial length, palmar tilt and articular step, but not sufficient to maintain the radial inclination. However, the external fixator with Kirschner wire augmentation maintained the radial inclination. As a conclusion, if the radial inclination is not found in their limits (13°-30°) after the fracture reduction, we suggest that it may be good idea to augment the fracture site with a Kirschner wire to maintain the radial inclination before the application of external fixators.
Açıklama
Tıpta Uzmanlık Tezi
Anahtar Kelimeler
Ortopedi ve Travmatoloji, Orthopedics and Traumatology, Radius Kırıkları, Radius Fractures
