Ergenlerin ev ortamında aileyle yemek yemeye yönelik tutum ve davranışları ile yeme bozuklukları riski arasındaki ilişkinin değerlendirilmesi

Yükleniyor...
Küçük Resim

Tarih

2022

Dergi Başlığı

Dergi ISSN

Cilt Başlığı

Yayıncı

Trakya Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü

Erişim Hakkı

info:eu-repo/semantics/openAccess

Özet

Yeme bozukluklarının görülme sıklığının günden gün artması, ailesel faktörlerin yeme bozukluğu üzerindeki etkisinin araştırılmasını gerekli kılmaktadır. Aile yemekleri bu ailesel faktörlerin başında gelmektedir. Bu çalışmada ergen bireylerin aile yemeğine karşı tutum ve davranışlarını belirlemek ve bu davranışların beslenme durumu ve yeme bozuklukları ile ilişkisini değerlendirmek amaçlanmıştır. Araştırma Eylül 2021-Aralık 2021 tarihleri arasında Hatay ili Defne ilçesinde bulunan 3 lisede 9-12. sınıflarda okuyan, yaşları ortalaması 15,15 (1318) olan ailesiyle aynı evde yaşayan ve herhangi bir kronik hastalığı bulunmayan sağlıklı (%38,4) erkek; 154 (%61,6) kadın olmak üzere toplam 250 gönüllü lise öğrencisi ile yürütülmüştür. Öğrencilere uygulanan anket formunda öğrencilerin demografik özellikleri, sağlık durumlarına ait bilgileri ve beslenme alışkanlıkları sorgulanmıştır. Katılımcıların aile yemekleri tutum ve davranışlarının değerlendirilmesinde Ergenler İçin Aile Yemekleri Ölçeği; yeme bozuklukları riskinin değerlendirilmesinde ise Yeme Tutum Testi-26 kullanılmıştır. Öğrencilerin Aile Yemekleri Ölçeğinden aldıkları ortalama puanın 76,69±12,79 ve Yeme Tutum Testi-26’dan aldıkları ortalama puanın ise 10,28±7,96 olduğu bulunmuştur. Aile yemekleri sıklığı ile Yeme Tutum Testi-26’dan alınan puan arasında anlamlı bir fark tespit edilememiştir. Aile Yemekleri Ölçeği toplam puanı ve alt boyutları (önem, iletişim, yemek çeşitleri ve engeller) ile Yeme Tutum Testi-26 toplam puanı ve alt boyutlarından (diyet yapma, bulimia ve yeme meşguliyeti ve yemeyi kontrol) alınan puanlar arasında istatistiksel olarak anlamlı herhangi bir ilişki tespit edilememiştir. (p>0,05). Bu durum ergenlerin yeme bozukluğu riski üzerinde aile yemeklerinin önemi olmadığını düşündürebilir. Ancak, aile yemek zamanları, sıklık veya bir gencin eğlence ve iletişim algısına odaklanan değerlendirmelerle yeterince anlaşılamayabilecek çok boyutlu deneyimlerdir. Literatüre bakıldığında bu konudaki çalışmaların sınırlı olduğu görülmektedir. Ergenler arasında yeme davranışı bozukluğu gelişiminde aile yemek zamanının rolüne ilişkin daha fazla araştırma yapılması gerekmektedir.
The increasing prevalence of eating disorders makes it essential to investigate the effects of familial factors on eating disorders. Family meals are the leading one of the familial factors. In this study, it is aimed to define the adolescents’ behaviours and attitudes towards family meals and also to evaluate the relations of these behaviours with nutritional status and eating disorders. The research was conducted between September 2021 and December 2021, with the total of 250 volunteer high school students; 96 healthy male students and 154 healthy female students who had no chronical diseases and who were from the 9th to 12th grades in 3 high schools in Defne district of Hatay province, and lived in the same house with their families, whose age average was 15,5 (13-18). In the questionnaire applied to students; the students’ demographic features, their self-reported heights and body weights, health information and eating habits were questioned. For the evaluation of the participants’ behaviors and attitudes towards family meals, Scale of Family Meals for Teenagers (SFMT) was used; however, The Eating Attitude Test-26 (EAT-26) was used to the evaluate the risk of eating disorders. It was found that the students got an average score of 76.69±12.79 from the SFMT, and the average score they got from the EAT-26 was 10.28±7.96. It wasn’t detected a significant difference between the frequency of family meals and the scores obtained from EAT-26. No statistically significant relationship could be found between the total and the sub-dimensional (importance, communication, types of food, and barriers) scores of SFMT and the total and sub-dimensional (dieting, bulimia and food preoccupation and control over eating) scores of EAT-26. (p>0,05). This may suggest that family meals are not important for adolescents' risk of eating disorders. However, family mealtimes are multidimensional experiences that may not be adequately understood by the assessments that are focused on the frequency or a teenager’s perception of fun and communication. Looking at the literature, it is seen that the studies on this subject are limited. More research is needed about the role of family mealtime on the development of eating disorders among the adolescents.

Açıklama

Anahtar Kelimeler

Aile yemekleri, Yeme bozuklukları, Aile yemeklerine karşı tutum, Beslenme durumu, Aile yemekleri sıklığı, Family meals, Eating disorders, Attitudes towards family meals, Nutrition status, Frequency of family meals

Kaynak

WoS Q Değeri

Scopus Q Değeri

Cilt

Sayı

Künye