İmparatorluk düşüncesinin İran dış politikasına yansımaları ve milliyetçilik

Basit Öğe Kaydı
dc.contributor.advisorTuran, Sibel
dc.contributor.authorBaşaran, Doğacan
dc.date.accessioned2024-06-11T20:49:14Z
dc.date.available2024-06-11T20:49:14Z
dc.date.issued2021
dc.departmentEnstitüler, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Uluslararası İlişkiler Ana Bilim Dalıen_US
dc.descriptionDoktoraen_US
dc.description.abstractDevletlerin kimliklerini tanımlayış biçimleri doğrultusunda ulusal çıkarlarını da tanımladıkları görülmektedir. Bu kapsamda 1979 yılında gerçekleşen İslam Devrimi'nin ardından İran, Şiilik ile Fars kimliğini sentezleyen İranlılık olgusunu dış politikasının merkezine oturtmuştur. Bu durum, İran dış politikasında iki farklı imparatorluk vizyonunu beraberinde getirmiştir. Nitekim Tahran hem Şii-İslam Dünyası'nın siyasi ve dini kıblesi olmak istemekte hem de Fars Dünyası'nın büyük abisi olarak konumlanmaya çalışmaktadır. Bu hedefler doğrultusunda imparatorluk vizyonunu şekillendiren İran, Tahran'ı merkez karargâh olarak görmekte ve çevrenin etnik ve dini nedenlerden ötürü merkeze itaat etmesini arzulamaktadır. Bu arzu ise İran'ın tarihi Pers İmparatorluğu geçmişine dayanmaktadır. Zira İran'ın imparatorluk vizyonunun öncelik teşkil ettiği alanlara bakıldığında, tarihi Pers yayılmacılığının örnek alındığı görülmektedir. Bu kapsamda İran dış politikasında Pers milliyetçiliğinin etkili olduğu söylenebilir. Daha da önemlisi, İran'ın Şii kimliğini teşkil eden inançların kadim İran dini olan Zerdüştlükle bağlantısı düşünüldüğünde, Pers milliyetçiliğinin dini bir görünüme büründüğünü tespit etmek de mümkündür. Bu da İran'ın dış politika yönelimlerinin milliyetçilik üzerinden bir ulus-devlet anlayışıyla şekillendiğini ortaya koymaktadır. Nitekim İslam Devrimi sonrasında Şiilik ile Fars kimliğini sentezleyen İranlılık olgusu da bir ulus inşa süreci olarak tanımlanabilir. Bu da İran'ın iki farklı uluslararası sistem inşa etmeye çalıştığı Şii-İslam Dünyası ve Fars Dünyası projeksiyonlarıyla birlikte ele alındığında, Tahran yönetiminin ideolojik ve idealist çıkışlarının retorikten ibaret olduğu ve İran'ın gücünü azami seviyeye ulaştırmaya çalışan pragmatik ve neorealist politikalar uyguladığı görülmektedir. Bu tezde de İran dış politikasındaki imparatorluk vizyonu ve bu vizyonda milliyetçiliğin yeri incelenmektedir.en_US
dc.description.abstractIt is seen that states define their national interests in line with the way they define of their identities, too. In this context, after the Islamic Revolution in 1979, Iran has placed the Iranian phenomenon, which synthesizes Shiism and Persian identity, at the center of its foreign policy. This situation brought with it two different imperial visions in Iran's foreign policy. As a matter of fact, Tehran both wants to be the political and religious qibla of the Shiite-Islamic World and tries to be positioned as the big brother of the Persian World. This request is based on the history of Iran, the Persian Empire. Because when we look at the areas where Iran's imperial vision is a priority, It is seen that historical Persian expansionism is imitated. In this context, it can be said that Persian nationalism is effective in Iranian foreign policy. More importantly, considering the Iranian religion, Zoroastrianism, one of the beliefs that make up Iran's Shiite identity, It is also possible to detect that Persian nationalism took on a religious appearance. This point reveals that Iran's foreign policy orientations are shaped by a nation-state understanding over nationalism. As a matter of fact, the phenomenon of Iranianism, which synthesized Shiism and Persian identity after the Islamic Revolution, can be defined as a nation-building process. When this is considered together with the projections of the Shiite-Islamic World and the Persian World, where Iran is trying to build two different international systems, It is seen that the ideological and idealistic outputs of the Tehran administration consist of rhetoric and implement pragmatic and neorealistic policies that try to maximize Iran's power. In this thesis, the imperial vision in Iran's foreign policy and the place of nationalism in this vision are examined.en_US
dc.identifier.endpage346en_US
dc.identifier.startpage1en_US
dc.identifier.urihttps://tez.yok.gov.tr/UlusalTezMerkezi/TezGoster?key=tqUiYt63sTQLTpozMJ92Qu0bmOWAImfzv418Nghht5h3-h-uv06p528RLhG4SoL4
dc.identifier.urihttps://hdl.handle.net/20.500.14551/11317
dc.identifier.yoktezid699316en_US
dc.institutionauthorBaşaran, Doğacan
dc.language.isotren_US
dc.publisherTrakya Üniversitesien_US
dc.relation.publicationcategoryTezen_US
dc.rightsinfo:eu-repo/semantics/openAccessen_US
dc.subjectUluslararası İlişkileren_US
dc.subjectInternational Relationsen_US
dc.titleİmparatorluk düşüncesinin İran dış politikasına yansımaları ve milliyetçiliken_US
dc.title.alternativeReflections of imperial thought on Iranian foreign policy and nationalismen_US
dc.typeDoctoral Thesisen_US

Dosyalar

Koleksiyon

Sosyal Bilimler Enstitüsü Tez Koleksiyonu