Yazar "Yamaç, Ferah" seçeneğine göre listele

Listeleniyor 1 - 1 / 1
  • Küçük Resim
    Öğe
    Drosophila Melanogaste’ de Deltamethrin ve Thiamethoxam’a karşı oluşturulan insektisit direncinde P450,GST VE ABC sinyal yolaklarının rolü
    (Trakya Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, 2019) Yamaç, Ferah; Doğanlar, Oğuzhan
    İnsektisitler, insan ve çevre sağlığını olumsuz yönde etkileyen zararlılarla mücadelede kullanılan kimyasal savaş etmenleridir. İnsektisitlere karşı direnç, pestisitlerin etkili dozunun ya da daha yüksek dozlarınının kullanılması sonucu hedef zararlı popülasyonunun genetik değişikliklerle kullanılan insektisite karşı duyarlılığında azalma oluşturarak tarım zararlıları, hastalık vektörleri ve halk sağlığı zararlılarıyla mücadeleyi zorlaştırmaktadır. Direnç gelişimi, entegre zararlı mücadele yönetimi stratejilerini olumsuz etkileyerek, dirençli böceklerle mücadelede daha fazla miktarlarda pestisit kullanımını gerektirmekte ve bu da su, toprak ve hava kirliliğine neden olmaktadır. Piretroid sınıfı, Deltamethrin ve Neonikotinoid insektisit sınıfından Thiamethoxam, çeşitli ev, çevre ve tarımsal zararlılara karşı yoğun olarak kullanılmakta olan insektisitlerdir. İnsektisit uygulaması yapılan zararlı böcek popülasyonlarının büyük bir kısmı birkaç gün içinde ölürken detoksifikasyon yeteneği geliştirebilen dirençli böcekler hayatta kalabilmektedir. Çalışmalar, zararlı böcek popülasyonlarının güçlü bir ilaç direnç mekanizması geliştirebildiğini göstermiş olmasına rağmen direnç mekanizmaları hala tam olarak anlaşılamamıştır. Bununla birlikte, yapılan çalışmalar insektisitlere uzun süreli ve tekrarlayan subletal dozlarda yaşam boyu maruziyetin çoklu ilaç direncinin gelişmesinde hücresel mikro çevrenin, transkripsiyonel düzenlemenin, metabolik aktivite ve bu gibi hücresel değişikliklerin bir cevap oluşturabileceğini göstermiştir. Son çalışmalar, böceklerdeki çoklu ilaç direnç mekanizmalarında Sitokrom P-450 Monooksijenaz, Glutatyon S-Transferaz enzimleri ve ABC (ATP bağlayıcı kaset) taşıyıcı proteinlerinin önemli bir rol oynadığını göstermiştir. Bu tezin amacı Deltamethrin ve Thiamethoxam’ın tekli ve kombine olarak uygulamalarının normal ve dirençli Drosophila melanogaster bireylerinde çoklu ilaç direncine neden olan moleküler mekanizmaları açıklamak ve pestisit uygulamalarının antioksidan, ısı şok proteinleri ve apoptoz gibi önemli hayati sinyal yolları üzerindeki etkilerini araştırmaktır. Bu kapsamda, her iki insektisitin dirençli ve normal Drosophila melanogaster bireylerinde çoklu ilaç direnci, böcek canlılığı, oksidatif stres, ısı şoku ve apoptozun tepkisini qRT-PCR analiz yöntemi ile, morfolojik analizler ise stereo mikroskop ile görüntülenerek analiz edilmiştir.. Deltamethrin ve Thiamethoxam’ın tekli ve kombine olarak uygulamalarının multijenerasyonel sonucu olarak, Drosophila melanogaster dirençli bireylerinde kontrollere kıyasla LD 50 seviyeleri Deltamethrin’de 1.92 kat, Thiamethoxam’da 9.2 kat ve Deltamethrin+Thiamethoam’da 2.4 kat artış oluştuğu belirlenmiştir. Sonuçlarımız, CYP6A2, GSTE1 ve SUR genlerinin LD 50 dozlarındaki Deltamethrin ve Thimethoxamın tekli ve kombine olarak uygulamalarında Drosophila melanogaster erginlerinde gelişen çoklu ilaç direncinde, sırasıyla P450 detoksifikasyon mekanizması, S-transferaz ve ABC kaset protein pompalarını aktif hale geçirerek önemli bir rol oynadığını göstermiştir. İlave olarak, kontrollere kıyasla dirençli sineklerde güçlü antioksidan savunma sinyalleri, ısı şoku tepkisi ve apoptoz regülasyonu belirlenmiştir. Sonuç olarak, tez bulgularımızın Drosophila melanogaster sineklerinin çoklu ilaç direnci ve altında yatan moleküler mekanizmalarının daha derinden anlaşılması için temel teşkil edeceğini ve önemli zararlı böceklerde çoklu ilaç direnci konusunda daha ileri araştırmalar yapmak ve yeni ve etkili pestisit geliştirme stratejilerini geliştirmek için kullanılacağını düşündük.