Yazar "Sunar, Hasan" seçeneğine göre listele
Listeleniyor 1 - 18 / 18
Sayfa Başına Sonuç
Sıralama seçenekleri
Öğe Açık Kalp Cerrahisi Hastalarında Diyabet ve Kan Glukozu Kontrolünün Cerrahi Alan Enfeksiyonları Üzerine Etkisi(2013) Taş, Serpil; Yazıcı, Dilek; Dönmez, Arzu Antal; Tuncer, Eylem Yayla; Adademir, Taylan; Yanartaş, Mehmed; Sunar, HasanGiriş: Kardiyak operasyonlar sonrasında cerrahi alan enfeksiyonları önemli bir morbiditedir. Diyabetik hastalarda enfeksiyona eğilim artmaktadır. Bu çalışmanın amacı; merkezimizde operasyon sonrası görülen cerrahi alan enfeksiyonlarını, diyabetik olan ve olmayan hastalarda karşılaştırmaktır.Hastalar ve Yöntem: Ocak-Aralık 2011 tarihleri arasında, kalp cerrahisi sonrası görülen cerrahi alan enfeksiyonları ve üreyen mikroorganizmalar kaydedilmiştir. Diyabet tanısı olan 16 hasta Grup I, diyabet tanısı olmayan, preoperatif hiperglisemik çıkan 22 hasta Grup II, postoperatif hiperglisemi tespit edilen 8 hasta Grup III ve kan şekerleri normal seyreden 14 hasta Grup IV olarak belirlenmiştir. Enfeksiyonlar "Centers for Disease Control and Prevention (CDC)" kılavuzuna göre sınıfl andırılmıştır.Bulgular: Yara yeri enfeksiyonu 60 hastada tespit edilmiştir. Grup I ve Grup III'te organ/boşluk tipi enfeksiyon sık görülürken, Grup II ve Grup IV'te derin insizyonel enfeksiyon daha sık görülmüştür. Gruplara göre üretilen suşların dağılımına bakıldığında, Grup II ve Grup III'te daha çok metisiline dirençli Staphylococcus aureus ve Acinetobacter baumannii suşlarının ön planda ürediği görülürken, Grup I'de çoğunlukla Klebsiella spp. ve Serratia spp. üremeleri olmuştur. En yüksek mortalite %59 ile Grup II'de görülmüş, bunu %38'lik mortalite hızı ile Grup I izlemiştir.Grup III (%25) ve Grup IV (%21.4) mortaliteleri, Grup II ile karşılaştırıldığında fark istatistiksel olarak anlamlı çıkmıştır (p= 0.02).Sonuç: Preoperatif ve postoperatif dönemde kontrol altına alınamayan yüksek kan glukoz seviyesi yara yeri enfeksiyonları açısından önemli bir risk faktörüdür. Diyabetik hastalarda kan glukoz seviyesi kontrolünün sağlanmasıyla enfeksiyon ve buna bağlı hastane mortalitesinin azalacağı düşünülmektedir.Öğe Basilic vein superficialization for hemodialysis vascular access(Baycinar Medical Publ-Baycinar Tibbi Yayincilik, 2013) Yuksel, Volkan; Halici, Umit; Huseyin, Serhat; Guclu, Orkut; Canbaz, Suat; Ege, Turan; Sunar, HasanBackground: This study aims to discuss the outcomes of superficialization of basilic vein technique in brachiobasilic arteriovenous fistula formation and to present our experience. Methods: Between January 2006 and January 2012, 170 patients (74 males, 96 females; mean age 60.7 +/- 9.1 years; range 31 to 83 years) who underwent basilic vein superficialization surgery in our clinic were included. All patients were examined under Doppler ultrasonography preoperatively. Demographic data of the patients, maturation time and complications were recorded. The mean follow-up was 12 months. Results: Non-dominant upper limb was preferred for surgery. Of the 170 patients who were operated, 166(97.6%) underwent hemodialysis. The mean maturation time was 61 days. Massive bleeding in the postoperative period occurred in two patients (1.2%). Wound infection was observed in eight patients (4.7%) in the early postoperative period. The most common reason for primary failure was thrombosis, which was observed in 48 patients (28.2%). The primary and secondary patency rates of the fistulas were 77% and 82%, respectively at one-year. Conclusion: Arteriovenous fistula formation through superficialization of the basilic vein offers satisfactory results in chronic hemodialysis patients with reasonable postoperative complication rate.Öğe Comparison of early period results of blood use in open heart surgery(Medknow Publications & Media Pvt Ltd, 2016) Huseyin, Serhat; Yuksel, Volkan; Guclu, Orkut; Turan, Fatma Nesrin; Canbaz, Suat; Ege, Turan; Sunar, HasanBackground: Various adverse effects of homologous blood transfusion detected particularly in open heart surgery, in which it is frequently used, lead researchers to study on autologous blood use and to evaluate the patient's blood better. Due to the complications of homologous blood transfusion, development of techniques that utilize less transfusion has become inevitable. We aimed to evaluate the effects of acute normovolemic hemodilution (ANH) in patients undergoing open heart surgery. Materials and Methods: In this study, 120 patients who underwent open heart surgery were included. Patients were grouped into three: Autologous transfusion group (Group 1), homologous transfusion group (Group 2), and those received autologous blood and homologous blood products (Group 3). Patient data regarding preoperative characteristics, biochemical parameters, drainage, extubation time, duration of stay at intensive care, atrial fibrillation (AF) development, and hospital stay were recorded. Results: A statistically significant difference (P < 0.005) was found in favor of autologous group (Group 1) with respect to gender, body surface area, European System for Cardiac Operative Risk Evaluation, smoking, hematocrit levels, platelet counts, urea, C-reactive protein levels, protamine use, postoperative drainage, frequency of AF development, intubation period, stay at intensive care and hospital stay, and amount of used blood products. Conclusion: The use of autologous blood rather than homologous transfusion is not only attenuates side effects and complications of transfusion but also positively affects postoperative recovery process. Therefore, ANH can be considered as an easy, effective, and cheap technique during open heart surgery.Öğe Doppler Probe Is Helpful in Locating Embedded Coronary Arteries(Elsevier Science Inc, 2013) Yuksel, Volkan; Huseyin, Serhat; Sunar, Hasan; Canbaz, Suat[Abstract Not Available]Öğe Emergency reoperation after open heart surgery: ten years of experience(Termedia Publishing House Ltd, 2013) Yuksel, Volkan; Huseyin, Serhat; Canbaz, Suat; Ege, Turan; Sunar, HasanBackground: Postoperative bleeding is an important corn plication after open heart surgery. Resternotomy for bleeding is an important source of mortality and morbidity. Aim of the study: We aimed to identify the common sites of bleeding after open heart surgery and to present our results. Material and methods: We performed 2286 open heart operations from January 2003 to January 2013. Reoperation for bleeding was performed in the case of bleeding that exceeded 3 ml/kg/h in the first 3 hours, continued bleeding of more than 200 ml/h that did not cease, and in the event of clinical signs of tamponade. All patients were reoperated in the operating theatre. Patient data and bleeding sites were recorded. Results: 98 patients (4.3%) underwent reoperation for bleeding or tamponade. Non-surgical causes of bleeding were found in 44 patients (44.9%). The major sites of bleeding were the left side branch of the internal thoracic artery (17.4%) and the side branch of the saphenous vein graft (13.3%). Mortality occurred in 13 patients (13.3%). Conclusions: Emergency reoperation for bleeding or tamponade after open heart surgery is an important problem. A high percentage of reoperated cases were due to technical errors during graft harvesting. We cannot always avoid the hematologic factors causing bleeding, but we can reduce the number of correctable causes that are usually surgeon-related. This should also contribute to reducing mortality and morbidity after open heart surgery.Öğe Emergency surgical treatment of a ruptured abdominal aortic aneurysm: a 10-year experience in diagnosis and treatment(Baycinar Medical Publ-Baycinar Tibbi Yayincilik, 2014) Halici, Umit; Yuksel, Volkan; Huseyin, Serhat; Okyay, Ahmet; Canbaz, Suat; Sunar, HasanBackground: This study aims to report the results of emergency operations of ruptured abdominal aortic aneurysm. Methods: Between February 2001 and February 2011, 20 patients (1 female, 19 males; mean age 64.9 +/- 9.4 years; range 50 to 77 years) who were admitted to the emergency department and underwent emergency operation for ruptured abdominal aort aneurysm were retrospectively analyzed. Combined left thoracotomy + median laparotomy was performed in one patient (5%), while median laparotomy alone was performed in others. Aaortic cross clamping was applied following heparinization. In patients in whom aortic cross clamping was not suitable (n=3), proximal bleeding control was performed through occlusion by endoclamping with a Foley catheter. Aneurysmectomy + aortobifemoral bypass was performed in six patients (30%), aneurysmectomy + aortobiiliac bypass in 10 (50%), aneursymectomy + abdominal aortic graft interposition in two (10%), explorative laparotomy in one (5%), and thoracic + abdominal exploration in one (5%). Polytetrafluoroethylene (PTFE) pant graft (80%) and Dacron tube graft (10%) were used as graft materials during surgery. Results: In the early postoperative period, ischemic colitis developed in one patient (5%), prolonged entubation (>72 hours) in four (20%), wound infection in one (5%), arrhythmia in two (10%), and disseminated intravascular coagulation in one (%5). The mean duration of intensive care unit and hospital stay were 3.8 +/- 2.1 days and 8.5 +/- 3.4 days, respectively. Total mortality was seen in four patients (20%). Conclusion: We believe that early diagnosis of a ruptured abdominal aort aneurysm and endoclamping with a Foley catheter or an intraaortic balloon occlusion in patients who are ineligible for aortic cross clamping may increase the success of an emergency operation.Öğe Emergency surgical treatment of ruptured abdominal aortic aneurysm: a 10-year experience in diagnosis and treatment Response(Baycinar Medical Publ-Baycinar Tibbi Yayincilik, 2014) Halici, Umit; Yuksel, Volkan; Huseyin, Serhat; Okyay, Ahmet; Canbaz, Suet; Sunar, Hasan[Abstract Not Available]Öğe İzole radial ya da ulnar arter yaralanmalarına yaklaşımda cerrahi ikilem: Tamir-ligasyon(2002) Canbaz, Suat; Sunar, Hasan; Edis, Mustafa; Duran, Enver; Ege, Turan; Özalp, Bilhan; Çıkırıkçıoğlu, MustafaGiriş-Amaç: Literatürde bildirilen açık kalma oranlarının farklılığı nedeniyle radial ya da ulnar arterin izole yaralanmalarına cerrahi yaklaşımın ne yönde olması gerektiği halen tartışmalıdır. Trakya Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesi'nde bu şekilde yaralanmalara yaklaşım şekli arteriyel devamlılığın sürdürülmesi amacıyla tamir yönündedir. Bu çalışmanın amacı tamir uyguladığımız radial ya da ,ulnar arter yaralanmalarına ait orta dönem açık kalma sonuçlarımızın değerlendirilmesidir. Hastalar-Metod: Bu çalışma Haziran 1999- Haziran 2002 tarihleri arasında Trakya Üniversitesi Tıp Fakültesi Kalp Damar Cerrahisi Anabilim Dalında radial ya da ulnar arter yaralanması nedeniyle cerrahi tedavi uygulanan 24 hastayı kapsamaktadır. Hastalara ait kayıtlar retrospektif olarak dosyalarından elde edilmiştir,Tamir yapılan arterdeki açıklığın değerlendirilmesi renkli doppler ultrasonografi, el fonksiyonlarının değerlendirilmesi ise postoperàtif poliklinik kontrolü sırasında alınan anamnez ve yapılan fizik muayene ile sağlanmıştır. Sonuçlar: Hastaların 23'ü erkek, 1'i kadındı. Yaş ortalaması 26.9 ± 10.3(3-52) olarak bulundu. Arter kesilerinin 21 hastada "kendi-kendini yaralamaya", 3 hastada ise iş-trafik kazasına ikincil olarak ortaya çıktığı saptandı. Onbeş hastada ise arter yaralanmasına tendon ve sinir kesişi eşlik ediyordu. Kontrol amacıyla 18 olguya ( % 75.0 ) erişilebildi. Operasyondan sonra ortalama takip süresi 10.1 ±4.8 (1-18) aydı. Doppler ultrasonografi ile yapılan kontrollerde tamir yapılan arterlerin 14'ünün ( % 77.7 ) açık olduğu saptandı. El fonksiyonlarına ilişkin şikayetlerin (klodikasyo, hareket kısıtlılığı, his ve güç kaybı gibi) arter yaralanmasına tendon ve sinir kesişi eşlik eden olgularda ortaya çıktığı görüldü.Tartışma: Açık kalma oranlarının yayınlara göre değişiklik göstermesi nedeniyle her merkez radial ya da ulnar arter yaralanmalarına yaklaşımını kendisi belirlemektedir. İzole radial ya da ulnar arter yaralanmalarında ligasyona göre tamir yapılarak arter devamlılığının sağlanmasının aşağıdaki nedenlerden ötürü hastaya daha fazla yarar sağlayacağına inanmaktayız. 1)Doğal arteriyel anatominin korunması ileride gerekecek invaziv arteriyel monitorizasyonlara, arteriovenöz fistül işlemlerine ve greft ihtiyaçlarına yönelik alternatif kaynak sağlar. 2) İleride ortaya çıkacak benzeri yaralanmalar sonrasında elin dolaşımının tek bir artere bağlı kalması önlenir. 3) Damar cerrahisinde asistan eğitimini için bir fırsat yaratılır.Öğe Karotis endarterektomi+patch plasti uygulamalarımızın erken dönem sonuçları(2001) Sunar, Hasan; Çakır, Bilge; Ege, Turan; Duran, Enver; Canbaz, Suat; Ünlü, ErcümentSon bir yıl içerisinde gerçekleştirdiğimiz karotis endarterektomi + patch plasti operasyonlarının erken dönem sonuçlarını sunduk. Geçirilmiş stroke veya Transient İskemik Atak (TİA) öyküsü olan altı hastaya tek taraflı karotis endarterektomisi + safen ven veya sentetik yama ile patch plasti operasyonu uygulandı. Postoperatif dönemde mortalite veya serebrovasküler olay görülmedi.Öğe Koroner Anjiyografi Sonrası Ender Bir Komplikasyon(2015) Chouseın-Hüseyin, Serchat-Serhat; Yüksel, Volkan; Alptekin, Gülen Sezer; Canbaz, Suat; Sunar, HasanKılavuz telin aort içerisinde kalması koroner anjiyografi sonrası ender görülen bir komplikasyondur. Bu durum periferik embolik olaylara neden olabileceğinden dolayı erken müdahale gerektirmektedir. Koroner anjiyografi sonrası aort içerisinde kılavuz telin bırakılması nedeniyle cerrahi uyguladığımız olgumuzu sundukÖğe Koroner arter cerrahisi sonrası atrial fibrillasyon gelişimindeki belirleyicilerin irdelenmesi(2000) Duran, Enver; Ege, Turan; Edis, Mustafa; Canbaz, Suat; Sunar, Hasan; Çıkırıkçıoğlu, MustafaKoroner bypass operasyonları sonrası en sık görülen komplikasyonlardan biri olan atrial fibrillasyon gelişimi 132 hastadan oluşan bir seride retrospektif olarak incelendi. Toplam 25 hastada (%18.9) postoperatif atrial fibrillasyon geliştiği, bunlardan 22'sinde (%88) infüzyon ve oral formda amiodaron tedavisi ile normal sinüs ritmine dönüşün sağlandığı saptandı. Etiyolojik incelemede; atrial fibrillasyonun ileri yaştaki hastalar ve postoperatif mediastinal drenajı fazla olan hastalarda daha yüksek oranda görüldüğü, preoperatif beta bloker kullanan hastalarda ise daha az oranda görüldüğü saptanmış ve istatistiksel olarak anlamlı bulunmuştur.Öğe Koroner arter cerrahisi sonrası gelişen nörolojik komplikasyonlar(2002) Canbaz, Suat; Ege, Turan; Sunar, Hasan; Çıkırıkçıoğlu, Mustafa; Arar, Cavidan; Acıpayam, Mehmet; Duran, EnverKoroner arter cerrahisi sonrası nörolojik komplikasyon gelişimi oldukça sık görülen, önemli morbidite, mortalite ve kaynak tüketimine neden olan bir durumdur. Koroner arter bypass cerrahisi uygulanan ardışık 135 hasta, gelişen nörolojik komplikasyonlar yönünden retrospektif olarak incelendi. Yaşları 36 ile 78 (ort. 60,05±8,8) arasında olan 109 erkek (%80,7), 26 kadın (%19,3) hastaya kardiyopulmoner bypassla operasyon uygulandı. Hastalarımızdan 4 tanesinde anlamlı karotis arter lezyonu da saptanmış olup ikisine aynı seansta, diğer ikisine ise daha sonra karotis cerrahisi uygulanmıştır. Postoperatif dönemde hastalarımızın 31'inde (%22,9) çeşitli derecelerde nörolojik komplikasyon geliştiği saptandı. Nörolojik komplikasyonların 24'ü serebral (%17,7), 7'si ise periferik sinirlere aitti (%5,1). Serebral komplikasyonlar; 20 hastada (%14,1) kognitif (bilişsel) bozukluk ve behavioral (davranış) anormallikler, 3 hastada (%2,2) generalize epilepsi, 1 hastada (%0,74) fokal epileptik nöbetti. Hastalarımızda uyanamama, strok, multifokal infarkt, hipoksik beyin ve ensefalopatiye rastlanmadı. Generalize epilepsi geçiren hastalardan üçünde epilepsi öyküsü vardı. Hastalarımızdan dördünde (%2,9) safen sinir yaralanmasına bağlı lokal parestezi, birinde (%0,74) brakial pleksus yaralanmasına bağlı sol kolda parezi saptandı. Diğer periferik sinir lezyonlarından biri erken dönemde görülen frenik sinir paralizisine bağlı diyafragma elevasyonu (%0,74) diğeri ise nervus laringeus inferior (rekürrent) paralizisine bağlı kalıcı ses kısıklığı (%0,74) idi. Total kardiyopulmoner bypass süresi; serebral komplikasyon gelişen grupta (ört. 91,2±32,2 dakika), serebral komplikasyon görülmeyen gruba göre (ört. 71,9±48,0 dakika) anlamlı olarak daha uzun bulunmuştur (p=0.021).Öğe Obezitenin koroner bypass cerrahisi üzerine etkisi(2003) Sunar, Hasan; Halıcı, Ümit; Canbaz, Suat; Yavuz, Ebru; Gür, Özcan; Duran, EnverAMAÇ: Koroner arter hastalığı riskini arttırdığı bili-nen obezitenin koroner bypass operasyonu ve sonuçları üzerindeki etkisini araştırmaktır. ÇALIŞMANIN TÜRÜ: Koroner bypass operasyonu geçiren rastgele seçilmiş 103 hasta retrospektif olarak incelendi. Hastalar boy-kilo indeksine göre normal kilolu (Grup 1), kilo fazlalığı grubu (Grup 2), hafif obez (Grup 3) ve orta-ileri obez (Grup 4) olmak üzere 4 gruba ayrıldı. Hasta verileri SPSS 10.0 pro-gramında analiz edildi BULGULAR: Hastaların 757 erkek, 287 kadındı. Grup 1, 24 hasta, grup 2, 45 hasta, grup 3, 21 hasta, grup 4, 13 hastadan oluştu. Postoperatif morbidité açısından gruplar incelendiğinde; grup 4'te yeni atriyal fibrilasyon ve sternal problemlerdeki artış istatistiksel açıdan anlamlı bulundu. Grup 3'te bir hastada hemiparezi, grup 4'te 2 yüzeyel 1 derin toplam 3 hastada sternal yara enfeksiyonu ve bir hastada hemotoraks saptandı. İntraoperatif mortalite gözlenmedi. Erken postoperatif dönemde 1. grupta 2 hasta düşük kardiak debi, 3. grupta bir hasta aort diseksiyonu, 4. grupta 1 hasta pulmoner emboli nedeniyle kaybedildi. TARTIŞMA: Obezite beklentilerin aksine koroner bypass mortalitesini artırmayabilir. Buna karşın, yeni atriyal fibrilasyon ve sternal iyileşme problemlerinde artışa neden olabilir. Obezitenin koroner arter cerrahisi üzerindeki etkisini geniş hasta serilerinde araştırmak daha aydınlatıcı olacaktır. Obez hastalarda postoperatif problemlerin gerektirdiği rutin dışı tedavilerin maliyete etkisi de bu araştırmanın bir diğer parçası olabilir.Öğe Off-pump koroner baypas sonuçlarının değerlendirilmesi: Edirne deneyimi(2006) Duran, Enver; Sunar, Hasan; Ege, Turan; Canbaz, Suat; Çıkırıkçıoğlu, Mustafa; Arar, Cavidan; Çakır, HabibAmaç: Çalışan kalpte koroner baypas (off-pump) tekniğiyle ameliyat edilen olguların orta dönem sonuçları değerlendirildi. Çalışma Planı: Bu retrospektif çalışmaya 1999-2003 yılları arasında off-pump baypas yapılan 60 olgu (45 erkek, 15 kadın; ort. yaş 62±9.1; dağılım 42-78) alındı. Ameliyatlar aynı cerrah tarafından gerçekleştirildi. Hasta verileri ameliyat ve yoğun bakım kayıtları taranarak elde edildi. Dosyalardaki adres veya telefon numaralarından hastalara ulaşılarak son durumları öğrenildi. Ortalama takip süresi 23.3±14.9 ay (dağılım 1.1-59.4 ay) idi. Bulgular: Hiçbir hastada ameliyat anında miyokard infarktüsü görülmedi. Ameliyat sonrası erken dönemde hiçbir hasta kaybedilmedi, geç dönem mortalite dört hastada (%6.7) görüldü. Beş yıllık sağkalım Kaplan-Meier yaşam analizine göre %66 bulundu. Sonuç: Bulgularımız, çalışan kalpte koroner baypas ameliyatının güvenli ve rahat uygulanabilir bir teknik olduğu yönündedir.Öğe Periaortik yağ dokusu gerçekte sadece yağ dokusu mudur?(2012) Sunar, Hasan; Taş, Serpil; Çıkrıkçıoğlu, Mustafa; Hüseyinova, Gülara; Duran, EnverGiriş: Bu çalışmada periaortik yağ dokusu rezeksiyonunun postoperatif atriyal fibrilasyon gelişiminde etkili olabileceği hipotezinin morfolojik dayanağını değerlendirmek üzere periaortik dokunun histolojisi elektron mikroskopisiyle incelendi. Hastalar ve Yöntem: Çalışmaya koroner baypas operasyonu uygulanan 20 erkek hasta alındı. Yaş ortalaması 56.4 ± 7.3 yıl idi. Arteryel kanülasyon, aort kökü, kardiyopleji iğnesi ve safen greft anastomoz bölgelerinden periaortik doku örnekleri ayrı ayrı serum fizyolojik içine alındı. Üç farklı bölgeden alınan doku örnekleri gerekli hazırlık sonrası elektron mikroskopta incelendi. Bulgular: Doku örneklerinin miyelinize, nonmiyelinize sinir lifleri, glial hücreler, sinir hücreleri ve sinaptik terminaller içerdiği görüldü. Sinir dokusu saptanmayan segment yoktu. Altı (%33) olguda postoperatif atriyal fibrilasyon görüldü. Medikal tedavi ile sinüs ritmine dönüş sağlandı. Sonuç: Periaortik yağ dokusu sinir dokusundan zengindir. Bu dokunun rezeksiyonu periaortik sinir dokusunun da zarar görmesine ve kalbin parasempatik inervasyonunun zayıflamasına neden olabilir. Rezeksiyonun atriyal fibrilasyon gelişimine katkısı tam olarak bilinmemekle beraber zorunlu olmadıkça rezeksiyondan kaçınılmasının uygun olacağını düşünüyoruz.Öğe Periferik Arter Hastalığının Kaçınılmaz Sonu: Ekstremite Amputasyonları(2014) Chouseın-Hüseyin, Serchat-Serhat; Yüksel, Volkan; Halıcı, Ümit; Okyay, Ahmet; Canbaz, Suat; Ege, Turan; Sunar, HasanAmaç: Ekstremite amputasyonları, seviye farkı gözetmeksizin bireyin ekonomik ve psikososyal yaşamını önemli derecede etkileyen bir durumdur. Amputasyona en sık periferik damar hastalıkları ve travmaya bağlı olarak gerek duyulmaktadır. Kliniğimizde periferik damar hastalığına bağlı alt ekstremite amputasyonu uygulanan vakaları incelemeyi amaçladık. Gereç ve Yöntemler: Ocak 2003-Ocak 2014 tarihleri arasında opere edilen 853 hastaya damar operasyonu yapıldı. Bu hastaların 95'ine (%11,1) amputasyon işlemi uygulandı. Hastaların periferik arter hastalığı ile sigara, diyabet ve ek sistemik özelliklerine bakıldı. Amputasyon seviyeleri demarkasyon hattının belirginleşmesi sonucu belirlendi. Bulgular: Hastaların %94,7'si (n=90) erkek, %5.3'ü (n=5) kadın olup, yaş ortalaması 66±8,1 yıl (erkeklerde 66,2±8,2, kadınlarda 62,8±4,7) idi. Hastaların %23,3'ünün (n=22) ayak bileği ve distaline, %35,7'sinin (n=34) diz altına ve %41'inin (n=39) dizüstüne amputasyon işlemi uygulandı. Hastaların ortalama hastane yatış süreleri 11,9±5,8 gün idi. Toplamda 3 hastada (%3,2) amputasyon sonrası kardiovasküler nedenlere bağlı mortalite gelişti. Güdük nekrozu gelişen 4 hastaya (%4,2) re-amputasyon işlemi uygulandı. Sonuç: Gelişen ameliyat teknikleri, kullanılan yeni greftler ve endovasküler girişimlere rağmen, özellikle periferik arter hastalıklarında amputasyonlar hala ciddiyetini korumaktadır. Travma ve iskemik durumlarda revaskülarizasyon sonrası gelişebilecek iskemi reperfüzyon hasarı ile hayatı tehdit edebilecek durumların da ortaya çı- kabileceği unutulmamalıdır. Amputasyonların uygun zamanlama ve endikasyonlar dahilinde yapıldığında, çoğu zaman hayat kurtarıcı olduğu genel kabul görmüş bir gerçektirÖğe Postpnömonektomi sendromu(1999) Yörük, Yener; Sunar, Hasan; Yalçınkaya, Serhat; Akkuş, MuratPostpnömonektomi sendromu özellikle sağ pnömonektomilerden sonra görülen nadir bir durumdur. Postpnömonektomi sendromu gelişen bir olgumuzu Türkçe literatürde ilk kez sunuyoruz. 52 yaşında erkek hastaya sağ intermedier bronş yerleşimli Akciğer epidermoid karsinom nedeniyle sağ pnömonektomi uygulanmıştı. Operasyonda 34 ay sonra hasta artan nefes darlığı, stridor ve öksürükle başvurdu. PA akciğer grafisi, toraks BT ve fiberoptik bronkoskopi ile tanı kondu. BT'de sol ana bronşun deplase olan aorta ve vertebra arasında sıkıştığı ve bronkoskopide sol ana bronş dış basısı görüldü. Solunum sıkıntısı nedeniyle uygulanan mekanik ventilatör tedavisini takiben operasyona alınarak sağ pnömonektomi poşuna 1000 cc silikon protez yerleştirildi. Peroperatuar fiberoptik bronkoskopi ile sol ana bronşun açıldığı izlendi. Erken dönemde ekstübe edilen hasta, postoperatif 17. gün pnömoni nedeniyle kaybedildi. Postpnömonektomi sendromu özellikle sağ pnömonektomi uygulanan hastalarda giderek artan nefes darlığı, stridor ve öksürük hallerinde akılda bulundurulmalıdır.Öğe Rüptüre abdominal aort anevrizmasının acil cerrahi tedavisi: Tanı ve tedavide 10 yıllık deneyim(2014) Halıcı, Ümit; Yüksel, Volkan; Chouseın-Hüseyin, Serchat-Serhat; Okyay, Ahmet; Canbaz, Suat; Sunar, HasanAmaç: Bu çalışmada, rüptüre abdominal aort anevrizmasında gerçekleştirilen acil ameliyatlara ilişkin sonuçlar bildirildi.Çalışmaplanı:Şubat 2001 - Şubat 2011 tarihleri arasında acil servise başvuran ve rüptüre abdominal aort anevrizması nedeni ile acil ameliyata alınan 20 hasta (1 kadın, 19 erkek, ort. yaş 64.9±9.4 yıl; dağılım 50-77 yıl) retrospektif olarak incelendi. Hastaların birine (%5) kombine sol torakotomi + median laparotomi yapılırken, diğerlerine sadece median laporotomi yapıldı. Heparinizasyon sonrasında aorta kros klemp uygulandı. Kros klemp uygulanamayan hastalarda (n=3) endoklemp olarak Foley sonda ile oklüzyon sağlanmak suretiyle proksimal kanama kontrolü yapıldı. Hastaların altısına (%30) anevrizmektomi + aortobifemoral baypas, 10'una (%50) anevrizmektomi + aortobiiliyak baypas, ikisine (%10) anevrizmektomi + abdominal aorta greft interpozisyonu, birine (%5) eksploratif laparatomi ve birine (%5) toraks + batın eksplorasyonu yapıldı. Ameliyatta kullanılan greft materyalleri politetrafloretilen (PTFE) pantolon greft (%80) ve Dacron tüp greft (%10) idi.Bul gu lar: Ameliyat sonrası erken dönemde bir hastada (%5) iskemik kolit, dört hastada (%20) uzamış entübasyon (>72 saat), bir hastada (%5) yara yeri enfeksiyonu, iki hastada (%10) aritmi ve bir hastada (%5) dissemine intravasküler koagülasyon gözlendi. Hastaların yoğun bakım ünitesinde ve hastanede kalış süreleri sırasıyla, 3.8±2.1 gün ve 8.5±3.4 gün olarak saptandı. Toplam dört hastada (%20) mortalite gözlendi.So nuç: Rüptüre abdominal aort anevrizması varlığının erken tanısının ve aorta kros klemp için uygun olmayan hastalarda Foley sonda ile endoklemp veya intraaortik balon oklüzyonu uygulamasının acil ameliyatın başarısını artırabileceğini düşünmekteyiz.
