Yazar "Metin, Gökhan" seçeneğine göre listele
Listeleniyor 1 - 3 / 3
Sayfa Başına Sonuç
Sıralama seçenekleri
Öğe Egzersiz kapasitesini etkileyen patolojik süreçler(2007) Metin, Gökhan; Altan, Mehmet; Öztürk, LeventEgzersiz kapasitesi ve fiziksel aktivite durumu özellikle kardiyovasküler mortaliteyi ve genel mortaliteyi belirleme bakımından iyi bilinen prediktörlerdir. Egzersiz kapasitesini etkileyen patolojik süreçler, kardiyovasküler, pulmoner, hematolojik, miyojenik ve nöropsikojenik kaynaklı olabilir. Hangi nedene bağlı olursa olsun, egzersiz kapasitesinin azalması kişinin yaşam kalitesini bozmakta ve ikincil hastalıklara eğilimini arttırmaktadır. Bu patolojiler tek başına veya birlikte, oksijen ve karbon dioksid gazlarıyla ilgili süreçlerde defektler oluşturarak dispne, ağrı ve yorgunluk nedeniyle egzersiz kapasitesinin sınırlanmasına neden olurlar. Bu yazımızda egzersiz kapasitesini etkileyen patolojik süreçler belli bir sistematik içinde ele alınacak ve egzersiz testlerinin az bilinen kullanım alanlarına değinilecektirÖğe Sigarayı bırakmanın fiziksel egzersiz kapasitesi üzerine etkisi(2005) Metin, Gökhan; Yücel, Rıfat; Altan, Mehmet; Öztürk, Levent; Tutluoğlu, BülentEgzersiz, sigarayı bırakmada yardımcı bir yöntem olarak önerilmektedir. Bu noktada, kişilerin taşıdıkları kardiyopulmoner risk faktörlerini saptamak, fiziksel kapasitelerine uygun düzeyde egzersiz reçeteleri oluşturmak ve zaman içinde fiziksel aktivite bakımından kazanılan gelişmeyi objektif olarak ortaya koymak için, egzersiz testlerinin uygulanması giderek önem kazanmaktadır. Bu çalışmada, sigara içmeyi bırakanların kardiyopulmoner egzersiz kapasitelerindeki değişimleri incelemeyi amaçladık. İstanbul Üniversitesi Cerrahpaşa Tıp Fakültesi (İ.Ü.C.T.F.) Göğüs Hastalıkları Sigara Polikliniği’ne gönüllü başvuran semptomsuz 39 (25 kadın, 14 erkek) kişinin sigarayı bıraktıkları ilk hafta ve sonraki 10. hafta içinde egzersiz testi sonuçları sunuldu. Egzersiz testi öncesinde akciğer fonksiyon testleri uygulandı. Egzersiz test protokolü, sürekli EKG takibi altında ve bisiklet ergometresinde 20 watt/2 dk’lık artışla maksimum kalp atım sayısının %85’inin üzerine ulaşılmasını hedefledi. Ekspirasyon havasından her solukta gaz analizleri (VO2 ve VCO2) yapılarak 10 saniyelik ortalamalar alındı. Yapılan testlerin hiçbirinde komplikasyonla karşılaşılmadı. Deneklerin bu test protokolünü kolaylıkla tolere edebildiği görüldü. On haftalık sigara bırakma dönemi, maksimum oksijen tüketimi (VO2max), egzersiz süresi ve yapılan iş miktarlarında anlamlı artışa neden oldu (p<0.01; p<0.001; p<0.001). Kilo ve vücut kitle indekslerinde anlamlı artış (p<0.01; p<0.01) bulundu. Sigara içenlerin kardiyopulmoner egzersiz testini komplikasyonsuz tolere edebileceği, sigara bırakmanın aerobik kapasiteyi on hafta gibi kısa bir sürede artırabileceği sonucuna varıldı.Öğe Sıçanlarda aralıklı hipobarik maruziyet ve normobarik antrenman sürecinin bazı kan parametreleri ve doku eser element düzeyleri üzerine etkisi(2008) Altan, Mehmet; Gülyaşar, Tevfik; Mengi, Murat; Metin, Gökhan; Yiğit, Günnur; Çakar, LütfiAmaç: Orta seviye rakımlarda yaşayıp daha aşağı irtifada veya deniz seviyesinde antrenman yapmayla ilgili modeller spor yarışlarına hazırlanma aşamasında tercih edilmektedir. Araştırmada, 3000 metrelik hipobarik koşullara aralıklı olarak maruz bırakılıp normobarik -deniz seviyesi- koşullarında yüzme antrenmanı yaptırılan sıçanlarda hemopoietik parametrelerden hemoglobin, hematokrit, plazma ferritin düzeyleri ile bunlarla yakın ilişkili demir, bakır, çinko gibi bazı eser elementlerin karaciğer ve dalak doku düzeylerinin incelenmesi amaçlanmıştır. Yöntem: 48 Wistar Albino erkek sıçan, hipobarik egzersiz, hipobarik sedanter, normobarik egzersiz, normobarik sedanter olmak üzere randomize ve eşit olarak 4 gruba ayrılmıştır. Sıçanlara 9 hafta süre ile haftada 4 gün ve günde 30 dakika yüzme protokolü uygulanmıştır. Hipobarik maruziyet, 3000 metre yükseklik basıncına eşdeğer kamara ortamında günde 2 saat, haftada 4 gün ve 9 hafta süre ile gerçekleştirilmiştir. Sıçanların doku örneklerindeki demir, bakır ve çinko ölçümleri atomik absorbsiyon spektrofotometresiyle, serum ferritini Active Ferritin Coated-Tube Immunoradiometric Assay (IRMA) ile saptanmıştır. Bulgular: Karaciğer ve dalak dokularındaki demir ve bakır düzeyleri hipobarik gruplarda normobarik gruplara göre anlamlı olarak düşüktü. Hipobarik egzersiz grubunun Hct değeri her iki normobarik gruba göre anlamlı yüksekken, Hb miktarı sadece normobarik egzersiz grubuna göre anlamlı olarak yüksek bulundu. Doku çinko ve serum ferritin değerlerinde ise gruplar arasında herhangi bir anlamlı fark bulunmadı.Sonuç: Çalışmamızın sonuçlarına göre; normobarik yüzme antrenmanı süreciyle birlikte aralıklı hipobarik uygulamaları da içeren protokollerde, demir ve bakır düzeylerinin gereksinim ve tüketim dengesi bağlamında özenle değerlendirilmesi gerekir.
