Yazar "Gürbüz, Hülya" seçeneğine göre listele
Listeleniyor 1 - 4 / 4
Sayfa Başına Sonuç
Sıralama seçenekleri
Öğe Anatomical dimensions of lateral ulnar collateral and annular ligaments(2007) Gürbüz, Hülya; Kutoğlu, Tunç; Mesut, Rcep; Çalpur, Osman Uğur; Özcan, MertAmaç: Bu çalışmada lateral ulnar kollateral ve anuler ligamanların boyutları araştırıldı. Hastalar ve Yöntemler: Ölçümler 10 kadavranın 20 dirseğinde yapıldı. Lateral ulnar kollateral ve anuler ligaman tüm dirseklerde diseke edildi. Uzunlukları ve genişlikleri ölçüldü. Bulgular: Sağ anuler ligamanın ortalama uzunluğu 55.6 mm, ortalama genişliği 12.6 mm, sağ lateral ulnar kollateral ligamanın ortalama uzunluğu 23.2 mm, ortalama genişliği 13.6 mm bulundu. Sol anuler ligamanın ortalama uzunluğu 55.4 mm, ortalama genişliği 11.5mm, sol lateral ulnar kollateral ligamanın ortalama uzunluğu 19.3 mm, ortalama genişliği 12.1 mm ölçüldü. Sonuç: Genellikle bu ligamanların yırtılması dirsek çıkıklarında meydana gelir. Bu ligamanların greftlenerek yapılan cerrahi onarımı sırasında, ligamanların boyutları greft seçimini belirleyeceği için oldukça önemlidir. Çünkü bu ligamanların boyutları rekonstrüksiyonu yapacak cerrah için oldukça yardımcıdır. Böylece kaç cm uzunlukta ve kalınlıkta grefte ihtiyaç olduğu önceden kestirilebilir. Çalışmamızda bulduğumuz ortalamalarla yola çıkarak lateral ulnar kollateral ligaman ve anular ligaman tamiri için en az beş katı uzunluk olan 10 cm'lik grefte ihtiyaç vardır. İnanıyoruz ki daha büyük olgu sayısındaki çalışmalarla daha yüksek sonuçlar elde edilebilecektir.Öğe El parmak eklemlerinin hareket kapasitelerinin inklinometrik yöntemle ölçümü(Trakya Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, 2003) Gürbüz, HülyaEklem hareket genişliklerini ölçmek için özel imal edilen Elektronik Dijital İnklinometre aleti, amaca uygun bir modifikasyon yapılarak, parmak eklemlerinde uygulanmıştır. Beş parmağın her bir eklemi için optimal yöntem belirlenmiştir. 20 erkek ve 21 kadın üniversite öğrencisinden (yaş ortalaması 19-20) oluşan gönüllü denek gruplarının dominant ve nondominant ellerinden 36 hareket ayrı ayrı ölçülmüştür. Ortalama sonuçlar ve standart sapmalar tablolar halinde verilmiş, istatistiksel analizler yapılmıştır. Parmaklar arası ve eklemler arası karşılaştırmalar yapılmıştır. Dominant tarafın değerleri erkeklerde de, kadınlar da daima daha fazla bulunmuştur. Kavrama gücü ve yumruk oluşturma gücüne yönelik hareketlerde erkekler üstün iken, ince ayarlı parmak ucu hareketlerinde, ince tutuşta ve tüm ekstansiyonlarda kadınlar üstün bulunmuştur. Türkler için ortaya konan ilk standart rakamlar şöyledir: başparmak palmar abduksiyonu 360-380, radial abduksiyonu 260-280, oppozisyonu 560-600. Metakarpofalangeal eklemlerde fleksiyon 950, ekstansiyon 250 (başparmakta fleksiyon 600, ekstansiyon 300); abduksiyon/adduksiyon 400-500 (başparmakta 40-50). Proksimal interfalangeal eklemlerde fleksiyon 1000-1100, ekstansiyon 100-150. Distal interfalangeal eklemlerde 680-780, ekstansiyon 40-50. Başparmağın interfalangeal ekleminde fleksiyon 750-800, ekstansiyon 250-300 . İnklinometre aletinin pratik kolaylığı yanında güvenilir olduğu anlaşılmış ve parmak eklemlerinde kullanılabilirliği kanıtlanmıştır.Öğe Kolda brakiyalis kasından köken alan biseps kasının aksesuvar başı: Olgu sunumu(2005) Yılmaz, Ali; Taşkınalp, Oğuz; Gürbüz, HülyaRutin diseksiyon çalışmaları sırasında 65 yaşında bir erkek kadavranın sol kolunda biseps kasının bir aksesuvar başına rastlandı. Bu oluşum brakiyalis kasından ve medial intermusküler septumdan köken alıyordu. Beslenmesi brakiyal arterden gelen kısa musküler bir dal ile sağlanmaktaydı. İnnervasyonunu ise muskülokutanöz sinirden kısa ayrılan ince bir dal gerçekleştirmekteydi. Aksesuvar başın genellikle brakiyalis kasının üst-iç kısmından kaynaklandığı bilinmektedir; olgumuzda ise alt-iç kısımdan kaynaklanmaktaydı.Öğe Miyokard perfûzyon sintigrafısinde iskemi bulgusu olması ekokardiyografık verileri nasıl etkiler(2010) Üstün, Funda; Gürbüz, Hülya; Altun, Gülay Durmuş; Altun, ArmağanAmaç: 99mTc sestamibi ile miyokard perfüzyon sintigrafisi (MPS) miyokard iskemisini değerlendirmede kullanılmaktadır. Ekokardiyografi ise miyokard duvar hareketlerinin, ventrikül volümünün ve ejeksiyon fraksiyonun (EF) ölçümünde kullanılır. Çalışmamızın amacı; MPS ile iskemik ve normal değerlendirilen hasta grupları arasında ekokardiyografi ile elde edilen sol ventrikül verilerini karşılaştırmaktı. Hastalar: Şüpheli KAH olan, hem ekokardiyografi hem de MPS yapılmış 78 hastanın (ortalama yaş 47±14 yıl, 38 erkek ve 40 kadın) verileri retrospektif olarak değerlendirildi. MPS sonucuna göre hastalar normal (=51) ve iskemik (=27) olarak iki gruba ayrıldı. Hastaların tüm verileri (yaş, cinsiyet, kilo, boy, vücut kitle endeksi) çalışıldı. Ayrıca ekokardiyografi verileri de MPS sonucuna göre karşılaştırıldı. Sonuçlar: Hasta grupları arasında demografik veriler arasında anlamlı fark yoktu. Hasta grupları arasında ekokardiyografi verileri içinde sadece diastol sonu sol ventrikül çapı iskemik grupta (5.1±0.6) normal vakalara (4.7±0.8) göre anlamlı olarak yüksekti (p < 0.05). Diğer ekokardiyografi verilerinde anlamlı farklılık yoktu (sırasıyla normal ve iskemik hastalar): (1) LVMI (109.8±45.2 ile 130.4±96.0, p>0.2); (2) CO (4.6±2.4 ile 4.8±2.4, p>0.05); (3) EF (59.9 ±11.0 ile 60.2±7.8, p > 0.05); (4) FS (23.1±14.2 ile 22.2±16.2, p > 0.05); (5) SWT (1.0±0.2 ile 1.0±0.3, p > 0.05), (6) PWT (0.9±0.2 ile 1.0±0.3, p > 0.05). Tartışma: Ekokardiyografi sonucuna göre sol ventrikül diastolik çap iskemik hastalarda normallere göre geniştir. Bu bulgu iskemik kalp hastalığının süreci hakkında önemli bulgu sağlamaktadır.
