Yazar "Erzengin, Mücadele" seçeneğine göre listele
Listeleniyor 1 - 2 / 2
Sayfa Başına Sonuç
Sıralama seçenekleri
Öğe Edirne il merkezindeki lise öğrencilerinde yeme bozuklukları yaygınlığı ve eştanıları(Trakya Üniversitesi, 2005) Erzengin, Mücadele; Vardar, ErdalÖZET Yeme bozuklukları, ender görülen ancak ölümle sonuçlanabilen bir psikiyatrik hastalık grubunu oluşturmaktadır. Yeme bozuklukları, yeme davranışında ciddi bozukluklarla belirlenir. Yeme bozuklukları temel iki ana tanıyı kapsar: Anoreksiya nervoza ve Bulimiya nervoza. Anoreksiya nervoza, olağan sayılan en az kiloya sahip olmayı kabul etmeme ile belirlenir. Bulimiya nervoza ise tekrarlanan tıkınırcasına yeme atakları ile belirlidir. Bu yeme ataklarım aşın egzersiz, hiç yemek yememe, kendini kusturma, laksatiflerin kötüye kullanımı, diüretikler veya diğer ilaçları uygulama gibi uygunsuz dengeleyici davranışlar izler. Yeme bozukluklarının yaygınlık oranlan üzerine geçerli veriler üretmek için epidemiyolojik çalışmalar gereklidir. Edirne il merkezindeki yeme bozulduklarının yaygınlık oranlan bilinmemektedir, üstelik yeme bozukluklarının kliniğe başvurulan görece nadirdir. Buna ek olarak yeme bozukluklarındaki eştanılar klinik uygulamada bazı güçlüklere neden olabilir. Bu çalışmanın amacı Edirne il merkezindeki lise öğrencilerinde yeme bozukluklarının yaygınlığını ve eştanı oranlarını değerlendirmekti. Aynı zamanda sosyodemografik özellikler, alkol ve psikoaktif madde kullanımı, cinsel ve fiziksel kötüye kullanım öyküsü belirlenmiş ve sağlıklı deneklerle karşılaştırılmıştır. Çalışmada, rasgele örnekleme yöntemiyle 2907 (kız 1464, erkek 1443) öğrenci Yeme Tutum Testi uygulamasına katılmıştır. Yeme Tutum Testinde 30 ve üstü puanı olan öğrencilere DSM-IV tam ölçütleri kullanılarak yeme bozukluğu tanısı koymak için görüşme yapılmıştır. Kontrol grubu sınıf ve cinsiyet olarak eşlenmiş, yeme bozukluğu tanısı olmayan 48ve yeme tutum testi skoru 30'un altında olan aynı sayıda öğrenciden oluşmuştur. Yeme bozukluğu ve kontrol grubu öğrencileriyle DSM-III-R Yapılandırılmış Klinik Görüşme Formu ile görüşülmüştür. Bir demografik veri formu, Beck Depresyon ve Anksiyete Ölçeği tüm öğrencilere uygulanmıştır. 2907 öğrenciden 68 'i (9 erkek, 59 kız) DSM-TV araştırma ölçütlerine göre yeme bozukluğu tanısı almıştır. Çalışmamızda %0.034 anoreksiya nervoza, %0.79 bulimiya nervoza, %1.51 başka türlü adlandırılamayan yeme bozukluğu, %0.99 tıkınırcasına yeme bozukluğu ve tüm yeme bozuklukları için %2.33 nokta yaygınlığı bulunmuştur. Erkek öğrenciler arasında anoreksiya nervoza ve bulimiya nervoza tanısı alan olmamıştır. Sekiz erkek öğrencide yeme bozukluğu tanısı olarak tıkınırcasına yeme bozukluğu görülmüştür. Psikiyatrik tedaviye başvurma oram yeme bozukluğu grubunda düşüktür. Ayrıca yeme bozukluğu olan öğrencilerin kontrollere göre daha yüksek beden kitle indeksi ve kilo, Beck Anksiyete, Beck Depresyon ve Yeme Tutum Testi sonuçlan vardır. Majör depresyon, yaygın anksiyete bozukluğu ve sosyal fobi, yeme bozukluğu olgularında daha sık olarak görülen eştanılardı. Beck anksiyete, Beck depresyon ve yeme tutum testi sonuçları bulimiya nervozalı hastalarda kontrollere göre daha yüksekti. Beden kitle indeksi, kilo, Beck Anksiyete ve Yeme Tutum Testi, tıkınırcasına yeme bozukluğu olgularında kontrollerden daha yüksekti. Yeme bozukluğu ergenler arasında nadir değildir. Tedavi arama davranışı yeme bozukluğu hastalarında düşüktür ve bozukluğun süresi prognozu olumsuz etkiler. Yeme bozukluğu hastalarında en önemli yaklaşım olguların erken tanısı ve gerekli olduğunda psikiyatrik yardım almalarıdır. Psikiyatrik semptomatolojinin yeme bozukluğu olan ergenlerde tanınması ve diğer psikiyatrik bozukluklardaki yeme bozukluğu semptomlarının sorgulanması önemlidir. Anahtar sözcükler: Yeme bozuklukları, anoreksiya nervoza, bulimiya nervoza, tıkınırcasına yeme bozukluğu, eştanı. 49Öğe Ergenlerde yeme bozukluklarının yaygınlığı ve psikiyatrik eş tanıları iki aşamalı toplum merkezli bir çalışma(2011) Vardar, Mehmet Erdal; Erzengin, MücadeleAmaç: Bu çalışmanın amaçları ergenlerde yeme bozukluğu (YB) yaygınlığını belirlemek ve YB olgularında psikiyatrik eş tanıları değerlendirmektir.Yöntem ve Gereçler: Çalışmanın ilk aşamasında rasgele örneklem yöntemiyle 2907 öğrenciye yeme tutum testi (YTT) uygulanmıştır. İkinci aşamada YTT kesme puanı 30 ve üzeri olan öğrencilerle DSM–IV tanı ölçütleri kullanılarak klinik görüşme yapılmış ve YB grubu belirlenmiştir. Kontrol grubu, sınıf ve cinsiyet olarak eşlenmiş, YB tanısı olmayan, YTT skoru 30’un altında olan öğrenciden oluşmuştur. YB grubu ve kontrol grubunu oluşturan öğrencilere DSM-III-R Yapılandırılmış Klinik Görüşme Ayaktan Hasta Formu ve Sağlıklı Kişi Formu uygulanarak eş tanılar değerlendirilmiştir. Ayrıca, tüm öğrencilere bir demografik değerlendirme formu, Beck Depresyon ve Anksiyete Ölçeği uygulanmıştır.Bulgular: Çalışmaya katılan 2907 öğrenciden 68’i (9 erkek, 59 kız) DSM-IV araştırma ölçütlerine göre YB tanısı almıştır. Çalışmamızda anoreksiya nervosa nokta yaygınlığı oranının % 0.034, bulimiya nervoza % 0.79, başka türlü adlandırılamayan yeme bozukluğu % 1.51, tıkınırcasına yeme bozukluğu % 0.99 ve tüm yeme bozuklukları için nokta yaygınlığı oranının ise % 2.33 olduğu bulunmuştur. Erkek öğrenciler arasında anoreksiya nervoza ve bulimiya nervoza tanısı alan olmamıştır. Sekiz erkek öğrencide YB tanısı olarak tıkınırcasına yeme bozukluğu görülmüştür. Majör depresyon, yaygın anksiyete bozukluğu ve sosyal fobi, YB olgularında daha sık olarak görülen eş tanılardır. Beck anksiyete-depresyon ve YTT sonuçları, beden kitle indeksi, YB olgularında kontrollerden daha yüksektir.Sonuç: Bu çalışmada, ergenlerde YB nokta yaygınlığı %2.33, ergen kızlarda oranın %4.03 olduğu saptanmıştır. Ayrıca, atipik yeme bozukluğunun ergenlerde en sık görülen YB olduğu, tıkınırcasına yeme bozukluğunun ise erkeklerde en sık görülen YB olduğu saptanmıştır. Elde edilen bulguların Batı ülkelerindeki oranlara benzer olduğu ancak anoreksiya nervoza yaygınlığının daha az olduğu, eş tanı açısından majör depresyon ve genelleşmiş anksiyete bozukluğunun en sık görülen bozukluklar olduğu bulunmuştur.
