Yazar "Akdemir, Osman" seçeneğine göre listele

Listeleniyor 1 - 2 / 2
  • Küçük Resim Yok
    Öğe
    Diyabet kalbinin kantitatif ultrasonik miyokard dokusu analizi
    (2001) Akdemir, Osman; Dağdeviren, Bahadır; Altun, Armağan; Uğur, Betül; Arıkan, Ender; Tuğrul, Armağan; Özbay, Gültaç
    Amaç: Ekokardiyografi görüntülerinde kalbin kasılma ve gevşemesi esnasında miyokardın video yoğunluğunda (MVY) sırasıyla azalma ve artma gözlenmektedir. Bu çalışmanın amacı MVY'nun bu fizyolojik değişkenliği bağlamında tip-I diabetes mellitus hastalarını sağlıklı bireylerle kıyaslamaktı. Yöntem: Bu amaçla insüline bağımlı 18 genç tip-I diabetes mellitus hastası (yaş: 23.2±6.4>15-37- diyabet süresi: ort. 7.85±5.6 yıl> 1-7 yıl) ve yaş-cinsiyet bakımından eşdeğer 14 sağlıklı bireyin standart ekokardiyografi kayıtları alındı. Her birey için video-teyplere kaydedilen üçer ardışık kalp siklüsünün diyastol sonu ve sistol sonu görüntüleri bilgisayar ortamına aktarıldı. Bu görüntüler üzerinde sol ventrikül septum ve arka duvarında seçilmiş alanlara, bu amaca yönelik bir bilgisayar programı ile kantitatif doku analizi uygulandı. MVY için siklik değişkenlik indeksi (SDİ) hesaplanmasında "SDİ=diyastol-sonu MVY - sistol-sonu MVY/ diyastol-sonu MVY x 100" formülü kullanıldı. Bulgular: Gruplar arasında sol ventrikül diyastolik çap indeksi, fraksiyonel kısalma, zirve E ve A hızları, E/A oranı ve hıza görü deziltilmiş izovolümik relaksasyon zamanı anlamlı farklılık göstermezken, septum (8.3±1.1 mm'ye karşı 7.3±0.9 mm; p=9b916) ve arka duvar kalınlıkları (7.96±0.63 mm'ye karşı 6.8±1.1 mm; p=0.004) ile E-deselerasyon zamanı (167±23ms'ye karşı 140±19 ms; p=0.003) diyabet hastalarında artmış bulundu. Hasta grubunda gerek septum (% 18.2±11.5'e karşı % 39.3±11.5; p=9b991) gerekse arka duvarda SDİ (% 16.4±16'ya karşı % 40.5±9.2; p=0.0001) anlamlı olarak azalmış bulundu. Sonuç: MVY değişkenliğinin diyabetik hastalarında anlamlı olarak farklı bulunmasının klinik-öncesi bir değişikliğe işaret etmesi olasıdır ve mevcut bir hastalık anlamına gelmese de diyabetik kardiyomiyopatinin histopatolojik bulgularının erken bir göstergesi olarak değerlendirilebilir.
  • Küçük Resim Yok
    Öğe
    Esansiyel hipertansiyonda gelişen sol ventrikül hipertrofisinin sağ ventrikül işlevi üzerine olan etkisinin nabız dalgalı doku Doppler ile incelenmesi
    (2003) Sürücü, Hüseyin; Akdemir, Osman; Üstündağ, Sedat; Tatlı, Ersan; Köker, İbrahim Hakkı; Özbay, Gültaç
    Literatürde esansiyel hipertansiyonlu hastalarda sağ ventrikül fonksiyonlarını inceleyen çalışmalar kısıtlı sayıdadır. Bu çalışmaların hepsinde standart ekokardiyografi (eko) parametreleri kullanıldığı gibi, sol ventrikül hipertrofisinin (SVH) sağ ventrikül fonksiyonları üzerine olan etkisi de incelenmemiştir. Çalışmamızda esansiyel hipertansiyonlu 114 olguda gelişen SVH'nin sağ ventrikül işlevleri üzerine olan etkisi standart eko ve doku Doppler görüntüleme (DDG) yöntemleri kullanılarak incelenmiştir. Sonuçlar sistemik bir hastalığı olmayan, Bruce protokolüne göre maksimal efor testi negatif sonuçlanan 34 sağlıklı bireyle (grup-1) karşılaştırılmıştır. Olgular elektrokardiyografi (EKG) ve eko'da SVH olmayan (grup-2), eko'da SVH saptanmasına rağmen EKG'de olmayanlar (grup-3) ve EKG ve eko'da SVH saptananlar olarak (grup-4) sınıflandırılmıştır. Standart eko parametrelerinden hiç biri SVH'nin sağ ventrikül işlevlerini bozduğunu tespit edememiştir. Oysa DDG parametrelerinden İVRa hızı ve Ea yavaşlama süresi (Ea - DT) SVH gelişen gurupta daha büyük bulunmuştur. Sağ ventrikül miyokardından elde edilen İVRa hızı grup-4'de diğer guruplara göre daha yüksek saptanmıştır (sırasıyla p değerleri 0.010, 0.002 ve 0.001). Ea-DT süresi de grup-4'de sağlıklı bireyler ve SVH'sı olmayan esansiyel hipertansiyonlu olgulara göre anlamlı olarak uzun bulunmuştur (sırasıyla p:0.020 ve p:0.037). Bu değişikliklerin sağ ventrikül diyastolik işlev bozukluklarını yansıttığı kabul edildiğinde sağ ventrikül işlevlerinin gelişen SVH'den etkilendiği ve bu değişikliklerin de standart eko parametreleri ile tespit edilemediği, ayrıca EKG'de saptanan SVH'nin sağ ventrikül diyastolik işlev bozukluğuna işaret ettiği sonucuna varılabilir.