Yazar "Ünal, Yasin" seçeneğine göre listele

Listeleniyor 1 - 2 / 2
  • Küçük Resim Yok
    Öğe
    Doksorubisin ektravazasyonunda doksisiklinin etkisi
    (Trakya Üniversitesi, 2007) Ünal, Yasin; Benlier, Erol
    Ekstravazasyon özellikle kanser hastalarında sık görülmektedir. Sık kullanılan bir kemoterapi ajanı olan doksorubisinin ekstravazasyonu sonrası tam kat cilt nekrozu kanser hastalarının önemli morbidite kaynağıdır. Bu yaralanmalarda literatürde birçok tedavi seçenekleri önerilmesine rağmen, bu gibi lezyonların tedavisi hakkında tam bir tedavi protokolü oluşturulamamıştır. Bu çalışmanın amacı sıçan ekstravazasyon modelinde doksisiklin ile tedavinin etkilerini belirlemektir. Bu çalışmada 300-350 gr ağırlıklarında 40 Wistar-Albino sıçan kullanıldı. Sıçanlar 4 gruba ayrılarak, 3 gruba 30 mg/kg doksisiklin oral olarak uygulandı. Grup 1 (n=10): Hasardan 1 gün önce tedaviye başlandı. Grup 2 (n=10): Hasar ile aynı gün tedaviye başlandı. Grup 3 (n=10): Yaralanmadan sonraki gün tedaviye başlandı. Grup 4 (n=10): Kontrol grubu(tedavisiz). Enjeksiyon öncesi ketamin hydrochloride ve xylazine kullanılarak anestezi uygulandı. Sıçanların tümüne 1 mg doksorubisin, 1cc izotonik içinde intradermal olarak enjekte edildi. Yaralanmadan 7, 10, 12 ve 15 gün sonra injeksiyon yerinde ülser boyutu görüntü analiz programı ile ölçüldü. Onbeşinci günün sonunda biopsi materyali tüm nekrotik dokuları ve çevresindeki sağlıklı dokuyu içerecek şekilde elde edildi. Doku kesitleri histopatolojik olarak incelendi, komşu sağlam dokuda nötrofil sayımı yapıldı. Nekroz alanlarının ölçümünde Grup 1 ve 2' de nekroz boyutu kontrol grubu ile karşılaştırıldığında daha küçüktü ve bu istatistiksel olarak anlamlı idi. Grup 3' te ise nekroz boyutlarında kontrol grubu ile önemli derecede istatistiksel fark saptanmadı. Nötrofil sayımları Grup 1, 2 ve 3' te Grup 4 (kontrol)' e göre anlamlı olarak daha azdı. Bu veriler doksisiklinin doksorubisin ekstravazasyonu ile oluşan hasarı tedavi edici özelliği olduğunu ve ekstravazasyondan bir gün önce veya aynı gün verildiğinde daha efektif olduğunu göstermektedir. Anahtar kelimeler: ekstravazasyon, doksorubisin, doksisiklin, matriks metalloproteinaz
  • Küçük Resim Yok
    Öğe
    Parsiyel kulak defektlerinin rekonstrüksiyonu
    (2004) Aygıt, A. Cemal; Top, Hüsamettin; Ünal, Yasin
    Değişik nedenlerle oluşan parsiyel kulak defektlerinin onarımında birçok cerrahi yöntem uygulanmaktadır. Bu çalışmamızda Ocak 1998 Aralık 2002 tarihleri arasında bölümümüze başvuran ve parsiyel kulak defekti nedeniyle onarım yapılan 16 olguda etyoloji, defekt özellikleri ve uygulanan cerrahi teknikler ve sonuçları sunulmuştur. Olguların 14'ü erkek, 2'si kadındı. Hastaların yaşları 23-83 (ortalama 60,6) arasındaydı. 9 (%56,2) hastada sağ kulak, 7 (%43.8) hastada sol kulak etkilenmişti. Defekt boyutları 10x5 mm ile 40x40 mm arasındaydı. Cerrahi yöntem olarak 6 olguda eksizyon ve primer onarım, 4 hastada eksizyon ve greftleme, 2 hastada eksizyon ve kondrokütanöz ilerletme flebi, 2 hastada eksizyon ve postauriküler dezepitelize dermal pediküllü flep, 1 hastada eksizyon sonrası temporoparietal fasya flebi ve greftleme yapıldı. Yanık nedeniyle parsiyel cilt defekti olan 1 hastada ise greftleme yapıldı. Olguların 15'inde herhangi bir komplikasyon gözlenmezken, squamoz hücreli karsinom nedeniyle opere edilen bir hastada onarım sonrası 5. ayda nüks tespit edildi. Sonuç olarak parsiyel kulak defektlerinin onarımında defektin ve yakın bölgenin özellikleri göz önüne alınarak en uygun tedavi seçeneği uygulanmalıdır.