Yazar "Özşahin, Kemal" seçeneğine göre listele

Listeleniyor 1 - 1 / 1
  • Küçük Resim Yok
    Öğe
    Tip 2 Diabetes Mellitus'ta akciğer alveoler bazal membranının incelenmesi
    (Trakya Üniversitesi, 2000) Özşahin, Kemal; Tuğrul, Armağan
    ÖZET Diabetes Mellitus Tip II olgularında, mikrovasküler yapıya sahip olan akciğer bazal membranındaki histopatolojik değişiklikleri ortaya koymak için akciğer solunum fonksiyon testi olarak CO diffüzyon kapasitesi ile Tc-99m-DTPA aerosol sintigrafisini kullanarak, akciğer alveolo kapiller bazal membran hasannı saptamayı ve diabet komplikasyonlan ile aralarındaki ilişkiyi amaçladık. Sigara içmeyen, geçirilmiş veya mevcut akciğer hastalığı olmayan, hemoglobin değeri 12.5 gr/dl üzerinde olan, Trakya Üniversitesi Tıp Fakültesi İç Hastalıkları Anabilim Dalı Endokrinoloji Bilim Dalı'nın Diabetes Mellitus Polikliniği'nde takip edilen beş yıllık Diabetes Mellituslu Tip II 25 hasta ve 15 gönüllü kontrol vakası, Trakya Üniversitesi Tıp Fakültesi Nükleer Tıp Anabilim Dalı ve Fizyoloji Anabilim Dalı'nın işbirliği ile incelendi. Mikroanjiopatik komplikasyonlara sahip 19 nöropati, 18 retinopati, 2 nefropati, 2 komplikasyonsuz olguların 24 saatlik idrarları toplanarak, kreatinin klirensi ve esbach değerleri hesaplanarak nefropatileri değerlendirildi. Yaş, VKÎ, Hb düzeyileri arasında fark olmayan 25 NIDDM ile 15 kontrol grubuna uyguladığımız akciğer CO diffüzyon kapasitesi öğeleri (Dlco ve Dlcç/VA) arasında fark saptamadık. Diabet grubu ile kontrol grubu aerosol sintigrafisi karşılaştırmada alındığında, belirgin farklılık olduğunu, diabet grubunda alveoler kapiller membran kalınlaşmasına paralel olarak Tc-99m-DTPA T lA miktarının arttığım saptadık. Diabetin metabolik durumunu bildiren HbAlc değerine göre iyi ve kötü kontrollü diabetik gruplar arasında akciğer CO diffüzyon kapasitesinde farklılık bulamadığımız halde, aerosol sintigrafisinde her iki grubun da sonuçlan kontrollere oranla anlamlı yüksek bulundu. Ancak diabetin metabolik durumunu bildiren HbAlc ile her iki parametre 60arasında korelasyon saptamadık. Diabet olgularını tümünü değerlendirdiğimizde, hem diabet süresi uzun olan grupta, hem de mikroanjiopatisi olan grupta CO difftizyon kapasitesinde bir anlamlılık saptamadığımız halde Tc-99m-DTPA aerosol sintigrafisi sonuçlarım belirgin anlamlı bulduk. Mikroanjiopati çeşidine göre alt gruplara ayırdığımız hasta olgularının kendi içinde karşılaştırmamızda CO diffüzyon kapasitesi ile Tc-99m-DTPA aerosol sintigrafi sonuçlarında belirgin anlamlılık bulamadık. Ne diabet grubunda ne de kontrol grubunda, Tc-99m-DTPA aerosol sintigrafisi ve CO diffüzyon kapasitesinde ile biyolojik yaş arasında korelasyon yoktu. Sonuç olarak akciğer CO diffüzyon kapasitesinin ölçümünde önemli olan uygulanan kişilerin uyumu, eğitim düzeyleri ve ölçüm yapan ekipmandır. Oysa Tc-99m-DTPA aerosol sintigrafisi kişiye bağımlılığı az, daha özgül bir test olarak görülmektedir. 61